Myspace Falling Objects

Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

JOEY, ΤΟ ΘΑΥΜΑ: ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ!


Η Kristen Page ξύπνησε ξαφνικά κατά τη διάρκεια μιας ζεστής νύχτας του Μάη, νιώθοντας μούσκεμα. Λίγους μήνες νωρίτερα , η μητέρα τριών παιδιών φοβόταν να κάνει τεστ εγκυμοσύνης όταν είχε καθυστέρηση. Η Kristen είχε φτάσει στα όριά της με τα ζωηρά παιδιά της, ηλικίας 2 έως 7 ετών, αλλά ο άντρας της Matt την ενθάρρυνε λέγοντας της πως «μαζί θα βρούμε λύση, θα τα καταφέρουμε» .

Η Kristen κουνούσε σθεναρά τον Matt για να ξυπνήσει. Τώρα, δεκατριών εβδομάδων έγκυος, είχε αποδεχθεί με χαρά τη νέα ζωή μέσα της, καθώς αναρωτιόταν συγχρόνως το τι μπορεί να φέρει αυτό το μικρό στην οικογένεια τους. «Τα νερά μου πρέπει να έσπασαν», ψιθύρισε με πανικό.
«Είσαι σίγουρη πώς απλά δε βράχηκες;», απάντησε ο Matt μισοκοιμισμένος.
Στο τηλέφωνο ο γιατρός της Kristen τη συμβούλεψε να επισκεφτεί το νοσοκομείο το πρωί για μια εξέταση. Της είπε πως τόσο μικρό το μωρό δε θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς αμνιακό υγρό. Ενας υπέρηχος αποκάλυψε πως δεν υπήρχε καθόλου αμνιακό υγρό, αλλά προς έκπληξη όλων, η καρδιά του μωρού χτυπούσε ακόμη. Ο γιατρός είπε στην Kristen πως το μωρό της θα πέθαινε και της υπέδειξε να πάει στο σπίτι της να ξεκουραστεί, να προσευχηθεί και να περιμένει το μωρό να «φύγει».
Λίγες μέρες αργότερα, η Kristen επέστρεψε για έναν ακόμα υπέρηχο.
Προς έκπληξη όλων πάλι, το μωρό ήταν ακόμη ζωντανό, με πολύ δυνατό παλμό.
Ενας άλλος γιατρός από την αρχή είπε στους γονείς πόσο φριχτή ήταν η κατάσταση. « Χωρίς υγρό, δεν υφίστανται πνεύμονες, άρα και ζωή», είπε και παρότρυνε την Kristen και τον Matt να προχωρήσουν σε έκτρωση ωστέ να αποφύγουν την αυξημένη πιθανότητα σοβαρής μόλυνσης.
Λίγες μέρες αργότερα, ένας ειδικός σε εγκυμοσύνες υψηλού κινδύνου, είπε στους γονείς ρητώς πως η εγκυμοσύνη θα τερματιστεί μόνη της. Ο ειδικός συμβούλεψε τους γονείς να προχωρήσουν σε έκτρωση, υποδηλώνοντας το γεγονός πως αν θα περίμεναν να αποβάλλει, θα ήταν αβάσταχτο για την Kristen, οπότε θα έπρεπε αμέσως να επιλέξουν τη διαδικασία διαστολής και απόξεσης (D&C).
Διανύοντας τη 16η εβδομάδα εγκυμοσύνης, η Kristen πήγε να δει έναν διαφορετικό ειδικό. Άλλος υπέρηχος έδειξε δυνατό παλμό. Το μωρό ευημερούσε. Ο ειδικός είπε στην Kristen πως γινόταν άδικη στον άντρα και τα παιδιά της, αν θα τους άφηνε χωρίς σύζυγο και μητέρα αντίστοιχα, και όλα αυτά για χάρη ενός παιδιού το οποίο δε θα επιβίωνε παραπάνω από μία μέρα. «Η μόνη σου επιλογή είναι να τερματίσεις την εγκυμοσύνη», είπε. Η Kristen και ο Matt έφυγαν δακρυσμένοι, ισοπεδωμένοι από τη θλιβερότητα της κατάστασής τους.
Ερευνες στο διαδίκτυο τους έκαναν περισσότερο μελαγχολικούς. Οπου κι αν έψαξαν, βρήκαν πως τα μωρά χωρίς αμνιακό υγρό, έχουν μηδέν τοις εκατό πιθανότητες επιβίωσης. Μην έχοντας τίποτα να χάσουν, η Kristen και ο Matt να αφήσουν τον έλεγχο στο Θεό. Είπαν πως ο Θεός θα έπαιρνε το πολύτιμο μωρό τους, όποτε Αυτός θα επιθυμούσε.
«Νιώσαμε πως δεν είχαμε ελπίδα, κι όμως ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, βρήκαμε τη δύναμη απλά να πούμε «ας είναι», και να αφήσουμε αυτό που ήταν σίγουρο πως θα γίνει(τουλάχιστον στα μάτια μας), να γίνει», είπαν.
«Αν Αυτός τον ήθελε, τότε θα ένιωθα ήρεμη ξέροντας πως θα ήταν επιλογή του Θεού και όχι δική μου», είπε η Kristen.
Η μικρότερη ηλιαχτίδα ελπίδας έσπασε το σκοτάδι, όταν οι γονείς πληροφορήθηκαν για το Οικογενειακό κέντρο Tepayac στο Fairtax της Virginia, όπου οι γιατροί πιστεύουν στο δικαίωμα γέννησης όλων των παιδιών, παρά κάποιες φριχτές προγεννητικές συνθήκες. Εδώ ήταν που η Kristen και ο Matt βρήκαν υποστήριξη για τη απόφαση τους να αφήσουν το Θεό να χειριστεί την εγκυμοσύνη.
Την 17η βδομάδα, η θλιβερή κατάσταση δεν είχε αλλάξει, αλλά αψηφώντας όλες τις ιατρικές προσδοκίες, ένας υπέρηχος έδειξε ένα μωρό που ευημερούσε, που φαινόταν απλά να ξεκουράζεται ήρεμα στη μήτρα της Kristen. Η Kristen μπήκε σε αυστηρό πρόγραμμα ξεκούρασης στο κρεβάτι, εξαιρουμένων των εβδομαδιαίων επισκέψεων στο ιατρικό κέντρο για τις απαιτούμενες εξετάσεις. Οι εβδομάδες πέρασαν. Σε κάθε υπέρηχο η Kristen περίμενε να ακούσει τα νέα που φοβόταν περισσότερο αλλά το μικρό δεν άφηνε την ευκαιρία για να ζήσει. «Κάθε μέρα έκλαιγα γιατί σκεφτόμουν πως έμενα ξαπλωμένη μόνο και μόνο για να ζήσει το μωρό λίγες ώρες ή δυο μέρες το πολύ», είπε η Kristen.
Την 26η εβδομάδα, η Kristen μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Fair Oaks, μια ώρα μακριά από τον άντρα της και τα παιδιά της, όπου την παρακολουθούσαν συνεχώς, της παρείχαν διάφορα φάρμακα και την ειχαν σε ορό.

Το μωρό συνέχιζε να ακμάζει.

Στις 32 εβδομάδες και 3 μέρες, ο παλμός του μωρού ξαφνικά άλλαξε. Οι γιατροί υποψιάστηκαν πως το μωρό υποφέρει άδικα, αλλά περίμεναν ακόμη μια μέρα πριν να κάνουν ο,τιδήποτε. Ενας υπέρηχος την επόμενη μέρα έδειξε πως το μωρό ήταν σε λήθαργο και έιχε αρρυθμίες. Η Kristen ετοιμάστηκε αμέσως για επείγουσα επέμβαση καισαρικής τομής. Φοβήθηκε πως θα έχανε το μωρό. «Το ήξερα πως μέσα μου ήταν ασφαλής, αλλά έξω δε θα μπορούσε να αναπνεύσει. Προσευχήθηκα στο Θεό να μας δώσει δύο μέρες με το μωρό μας ώστε να του πούμε πόσο πολύ τον αγαπάμε». Το μωρό βγήκε από τη μήτρα εντελώς μελανιασμένο. Ο άντρας της Kristen έκοψε τον ομφάλιο λώρο. Ολοι ήταν προετοιμασμένοι για το χειρότερο όχι όμως για αυτό που θα ακολουθούσε. «Τότε ακούσαμε τις κραυγές», είπε ο Matt – τις πιο όμορφες, συγκινητικές κραυγές ενός παιδιού που φωνάζει τη μαμά του.

Ο Joseph Charles Page, γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2006, 8 εβδομάδες πρόωρα. «Με άφησαν να τον δω και τον Matt να τον κρατήσει για πολύ λίγο, και αμέσως τον πήραν», είπε η Kristen. Το μωρό είχε αέρα ανάμεσα στα πνευμόνια και το θώρακα (pneumothorax), καταρρευση ενός πνεύμονα και χρειαζόταν χορήγηση οξυγόνου. Είχε επίσης πρόβλημα στο δεξί του πόδι, πιθανόν επειδή ήταν ξαπλωμένος πάνω του, κατά τη διάρκεια που η Kristen ήταν στο κρεβάτι.
Ο Joey πέρασε συνολικά 7 εβδομάδες στη μονάδα εκτενής φροντίδας νεογνών και αφού υποβλήθηκε σε εκτεταμένες εξετάσεις, βγήκε από το νοσοκομείο υγιής.
«Είναι γερός, αστείος και τόσο υπέροχος. Φέρνει την περισσσότερη χαρά σε όλους μας», είπαν οι γονείς του. «Είναι τόσο ευτυχισμένος μαζί μας. Ο αδερφός του και οι αδερφές του τον λατρεύουν». Η Kristen και ο Matt πιστεύουν πως ο γιός τους δεν είναι «τίποτα λιγότερο από άνα θαύμα». Οι ευτυχισμένοι γονείς ξέρουν τώρα πια με βεβαιότητα πως κανείς στον κόσμο δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. «Τα αποδεικτικά στοιχεία μπορεί να δείχνουν μοιραίας διάγνωσης, αλλά τελικα ο Θεός αποφασίζει . Είναι εκτός ανθρώπινου ελέγχου».

«Κοιτάζουμε τον Joseph καθημερινά και ευχαριστούμε το Θεό που επέλεξε να τον κρατήσουμε. Είναι ευλογία και ένα πολυαγαπημένο μέλος της οικογένειάς μας. Ολοι ξέρουμε πως είναι ιδιαίτερος. Ακόμα φαίνεται το βαθούλωμα στο πρόσωπό του από την πίεση που υπέστη και η μύτη του είναι κάπως επίπεδη». «Αλλα ειλικρινά μόνο εμείς το καταλαβαίνουμε».

Ο Joseph, 5 ετών τώρα, πρόσφατα ξεκίνησε στα προνήπια, όπου οι δάσκαλοι του, είπαν στην Kristen πως πρέπει να σταματήσει να τον κακομαθαίνει και να του υποβάλλει τις απαιτούμενες συνέπειες για τις πράξεις του. Η Kristen λέει πως ο Joey είναι το αντίθετο του «σοβαρού» παιδιού και πως είναι συνεχώς «χαζούλης».

ΠΗΓΗ...http://agioritikovima.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ;


Μεγάλη Σαρακοστή, ονομάζεται η νηστεία που προηγείται του Πάσχα. Την λέμε Μεγάλη για να την ξεχωρίζουμε από την νηστεία που προηγείται των Χριστουγέννων, η οποία χαρακτηρίζεται «Μικρή» επειδή είναι ελαφρότερη. Σαρακοστή ονομάζεται επειδή γίνεται εις ανάμνηση της σαρανταήμερης νηστείας του Χριστού στην έρημο.

Η Μεγάλη Σαρακοστή καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα. Η αρχική της διάρκεια ήταν έξι εβδομάδες, ενώ αργότερα προστέθηκε και μία έβδομη. Έτσι στην εποχή μας η Μεγάλη Σαρακοστή ξεκινά την Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο.

Σε όλη την διάρκεια της Σαρακοστής, κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, τελείται στην εκκλησία μας η Προηγιασμένη Ακολουθία. Σε αυτήν οι πιστοί μπορούν να λάβουν Θεία Κοινωνία, η οποία όμως έχει προαγιασθεί την προηγουμένη Κυριακή. Γι’ αυτό τον λόγο ονομάζεται η Ακολουθία αυτή Προηγιασμένη. Τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια η ακολουθία αυτή ετελούντο σχεδόν καθημερινά, καθ’ όλη την διάρκεια της Σαρακοστής. Στις μέρες μας, όπως είπαμε, έχει περιορισθεί η τέλεση της κάθε Τετάρτη και Παρασκευή της Μεγάλης Σαρακοστής.

Κάποιες ημέρες της Μεγάλης Σαρακοστής έχουν ξεχωριστή σημασία και δική τους σημειολογία.

Ας τις δούμε μία - μία:
Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της νηστείας είναι αφιερωμένο στο θαύμα των κόλλυβων του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου του Τήρωνος. Θαύμα που βοήθησε τους Χριστιανούς της Κωνσταντινούπολης, να τηρήσουν την νηστεία, που προσπάθησε με δόλια μέσα να μολύνει ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου, Ιουλιανός ο Παραβάτης. Ο αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης είδε σε όνειρο τον μεγαλομάρτυρα Θεόδωρο, ο οποίος του φανέρωσε τις προθέσεις του Ιουλιανού και τον συμβούλεψε αντί των αρτύσιμων φαγητών να φτιάξουν και να φάνε ως τροφή, οι χριστιανοί, κόλλυβα. Έτσι φτιάχνοντας και μοιράζοντας κόλλυβα, θυμόμαστε και τιμούμε κάθε χρόνο το θαύμα του μεγαλομάρτυρα Θεοδώρου.

Η Α' Κυριακή των νηστειών, είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Γιορτάζουμε την αναστύλωση των αγίων και σεπτών εικόνων από την αυτοκράτειρα του Βυζαντίου Θεοδώρα το 843μ.Χ.

Η Β' Κυριακή των νηστειών είναι αφιερωμένη στην μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (14ος αιώνας). Ο Άγιος Γρηγόριος υπήρξε κορυφαίος διδάσκαλος των ορθοδόξων δογμάτων και πολέμιος των αιρέσεων.

Η Γ' Κυριακή των νηστειών, είναι η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Αυτή η ημέρα είναι αφιερωμένη στον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό, το σύμβολο της πίστης μας. Ημέρα που οι πιστοί παίρνουν δύναμη να συνεχίσουν την πορεία τους, την νηστεία, που θα τους οδηγήσει στην Ανάσταση του Κυρίου.

Η Δ' Κυριακή των νηστειών, είναι ημέρα που τιμάται η μνήμη του Αγίου Ιωάννη, συγγραφέα της Κλίμακας. Η κλίμακα είναι ένα βιβλίο με ομιλίες του Αγίου Ιωάννη. Αντικείμενο των ομιλιών αυτών είναι τα σκαλοπάτια της πνευματικής ανάβασης των Μοναχών, μέσα από την προσωπική τους άσκηση.

Η ημέρα Τετάρτη της 5ης εβδομάδας της Μεγάλης Σαρακοστής είναι η Τετάρτη του Μεγάλου Κανόνος. Συγγραφέας και συνθέτης του Μεγάλου Κανόνα είναι ο Άγιος Πατέρας μας Ανδρέας, ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης. Μέσα στα 250 τροπάρια που τον απαρτίζουν, έχει συγκεντρώσει τις ιστορίες από τον Αδάμ έως και την Ανάληψη του Κυρίου. Καλεί δε κάθε έναν από εμάς, να παραδειγματιζόμαστε από αυτές, να μιμούμαστε τα καλά και να αποφεύγουμε τα άσχημα που έπραξαν οι πρόγονοι μας.

Την Παρασκευή της ίδιας εβδομάδας είναι ο Ακάθιστος Ύμνος. Ημέρα αφιερωμένη στην Παναγία που στέκει πάντα βοηθός των Χριστιανών σε περιόδους ειρήνης ή πολέμου. Εορτάζουμε τα θαύματα που έκανε η Παναγία προστατεύοντας την Βασιλεύουσα από λαούς που ήθελαν να την κυριεύσουν. Μετά από μια τέτοια νίκη ο λαός της Κωνσταντινούπολης, όρθιος (ακάθιστος) ευχαρίστησε την Θεομήτορα ψάλλοντας. Θυμούμενοι αυτό το γεγονός, ευχαριστούμε κι εμείς με την σειρά μας την Παναγία ψάλλοντας όρθιοι.

Η Ε' Κυριακή των νηστειών, είναι αφιερωμένη στην μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Η Οσία, από ηλικία 12 ετών ακολουθούσε έναν ιδιαίτερα έκλυτο βίο. Σε ηλικία 30 ετών, ήρθε σε επαφή με τον Χριστιανισμό, μετανόησε και προσκύνησε. Την υπόλοιπη ζωή της, 47 έτη, ασκήτεψε στην έρημο. Την ημέρα αυτή καλούνται όλοι να μιμηθούν το παράδειγμα της και να έρθουν πιο κοντά στον Χριστό μετανοώντας για τις αμαρτίες τους.

Το Σάββατο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα είναι το Σάββατο του Λαζάρου. Ημέρα αφιερωμένη στο θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου από τον Χριστό.

Τελευταία Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής, είναι η Κυριακή των Βαΐων. Είναι ημέρα αφιερωμένη στην θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα από την Βηθανία. Τότε ο λαός υποδέχθηκε το Χριστό με επευφημίες και με «βάϊα φοινίκων», από τα οποία πήρε και το όνομα της αυτή η ημέρα.

Στη διάρκεια της Σαρακοστής, δεν επιτρέπεται η κατανάλωση κανενός ζωικού προϊόντος. Εξαίρεση αποτελούν η ημέρα του Ευαγγελισμού στις 25 Μαρτίου και η Κυριακή των Βαΐων όπου επιτρέπεται η βρώση ψαριών.

ΠΗΓΗ...matia.gr

Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.


Η Κυρά Σαρακοστή, είναι ένα έθιμο που διατηρείται ακόμα και σήμερα, και υπάρχει σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Η Κυρά Σαρακοστή, είναι ένα ξεχωριστό ημερολόγιο που μετρά τις μέρες της Σαρακοστής ως την Κυριακή του Πάσχα.

Συνήθως την συναντάμε σε χάρτινες ζωγραφιές, ενώ σε άλλες περιοχές πάλι, είναι κατασκευασμένη από ζυμάρι, το οποίο και έφτιαχναν από νερό, αλάτι και αλεύρι. Η Κυρά Σαρακοστή, είναι γυναίκα με σταυρωμένα χέρια λόγω προσευχής, και χωρίς στόμα αφού δεν μπορεί να φάει γιατί νηστεύει και με έναν σταυρό στο μέτωπο. Χαρακτηριστικό της γνώρισμα, είναι τα επτά της πόδια. Αυτά είναι επτά, γιατί συμβολίζουν τις 7 εβδομάδες της Σαρακοστής μέχρι το Πάσχα. Το έθιμο λέει, ότι κάθε Σάββατο κόβουμε και από ένα πόδι της, έτσι ώστε το τελευταίο Σάββατο που είναι και το Μεγάλο, θα έχουμε φτάσει στο Πάσχα. Το τελευταίο πόδι, που κοβόταν συνήθως το έβαζαν μέσα σε ένα ξερό σύκο. Εκείνος που θα έβρισκε λοιπόν αυτό το «τυχερό σύκο» θα είχε και τύχη για την υπόλοιπη χρονιά.

Το τραγούδι της Κυράς Σαρακοστής είναι:

Την Κυρά Σαρακοστή, που ναι έθιμο παλιό

οι γιαγιάδες μας, την έφτιαχναν με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν στο κεφάλι της σταυρό

μα το στόμα της ξεχνούσαν, γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες, τις μετρούσαν με τα πόδια της τα επτά

έκοβαν ένα τη βδομάδα, μέχρι να’ ρθει η Πασχαλιά!

ΠΗΓΗ...http://www.my-family

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ




Οι μέρες της Αποκριάς είναι μέρες χαράς, ψυχαγωγίας και ξεφαντώματος με τους Έλληνες να τις γιορτάζουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο.
Την έννοια της αποκριάς την συναντάμε για πρώτη φορά στην Αρχαία Ελλάδα, όπου οι Έλληνες μέσα από παγανιστικές τελετουργίες έδειχναν την λατρεία τους στον Διόνυσο, τον θεό της ευθυμίας και του κρασιού.
Τις ημέρες των τελετουργιών οι παρευρισκόμενοι μεταμφιέζονταν σε σάτυρους ή κάλυπταν το πρόσωπό τους, προκειμένου να παραμείνει άγνωστη η ταυτότητά τους, και επιδίδονταν στον χορό και στο ποτό με προκλητικές πράξεις και έντονη βωμολοχία.
Με το πέρασμα των χρόνων οι συνήθειες άλλαξαν και ο ρωμαίοι έφεραν τη λέξη Καρναβάλι (carneval ή carnaval) που σημαίνει διακοπή από το κρέας.
Οι χριστιανοί χρησιμοποίησαν την λέξη «Απόκρεω» ή «Αποκρεά» που είχε ακριβώς την ίδια έννοια, όπου προετοιμάζονταν για την νηστεία της Σαρακοστής.
Σήμερα οι Απόκριες διαρκούν τρεις εβδομάδες και ονομάζονται «Τριώδιο».
Η ονομασία αυτή προέρχεται από τις «τρεις ωδές» του Ευαγγελίου της Ορθοδοξίας.
Το «Τριώδιο» αρχίζει την Κυριακή του «Τελώνη και Φαρισαίου», συνεχίζει με την Κυριακή του «Ασώτου Υιού», την Κυριακή της «Απόκρεω» και ολοκληρώνεται την Κυριακή της «Τυρινής» ή «Τυροφάγου».
Η επόμενη είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής και ξεκινάει η νηστεία, η οποία θα διαρκέσει 40 ημέρες.
Οι χριστιανοί ονόμασαν την μέρα αυτή «Καθαρά Δευτέρα», γιατί με την έναρξη της νηστείας θεωρούσαν ότι ξεκίναγε η «κάθαρση» του σώματος και του πνεύματος.
Η Ελλάδα, στις μέρες μας, σε κάθε γωνιά της αναβιώνει ήθη και έθιμα για την Αποκριά που οι ρίζες τους προέρχονται τόσο από τις «Διονυσιακές» γιορτές όσο και από την χριστιανική θρησκεία.
Οι μύθοι και οι θρύλοι της χώρας μας, αυτές τις μέρες, έρχονται στο προσκήνιο και μέσα από τον χορό, το γλέντι και το τραγούδι γίνονται πραγματικότητα…

Γιανίτσαροι και Μπούλες – Νάουσα


Ένα από τα γνωστότερα έθιμα των Αποκριών αναβιώνει στην Νάουσα με τους «Γιανίτσαρους» και τις «Μπούλες».
Το ξημέρωμα της προτελευταίας Κυριακής της Αποκριάς πραγματοποιείται η ιεροτελεστία της ετοιμασίας του «Γιανίτσαρου» ώστε να ακολουθήσει το μπουλούκι και τις Μπούλες.
Οι ετοιμασία του «Γιανίτσαρου» γίνεται παρουσία μόνο στενών συγγενών και με την καθοδήγηση ενός παλιού «Γιανίτσαρου», φοράει φουστανέλα και τσαρούχια, βαριά ασημένια νομίσματα και τέλος τον «πρόσωπο», μια μάσκα από πανί κερωμένο στην εσωτερική πλευρά και στοκαρισμένο στην εξωτερική.
Η ετοιμασία ολοκληρώνεται με το τσιγκελωτό που ζωγραφίζεται στον «πρόσωπο».
Ο «Γιανίτσαρος» θα βγει στον δρόμο μόνο όταν οι οργανοπαίχτες φθάσουν στο σπίτι του συνοδευόμενοι από το «μπουλούκι».
Τότε ο Γιανίτσαρος τινάζεται στο παράθυρο και, αφού πιάσει από το χέρι όλους τους παρευρισκόμενους, αναπηδά τρεις φορές στα δυο του πόδια. Στην εξώπορτα κάνει τρεις φορές το σταυρό του, κατεβαίνει βιαστικά τις σκάλες και ενώνεται με το «μπουλούκι», που καθοδηγείται από μία ή δύο «Μπούλες».
Το ρόλο της Μπούλας υποδύεται πάντα άνδρας ντυμένος με γυναικεία ρούχα, η οποία πρέπει να φιλήσει το χέρι των σπιτικών και των μελών του μπουλουκιού.
Με την χειρονομία αυτή όλοι της δίνουν χρήματα, όπου θα χρησιμοποιηθούν για την ενίσχυση του αγώνα κατά των Τούρκων.
Στη συνέχεια το μπουλούκι ξεκινάει για το κονάκι του Μουντίρη, Δημαρχείο.
Οι οργανοπαίχτες παίζουν το προσκύνημα, με τους «Γιανίτσαρους» να τινάζονται, αντί να προσκυνούν σε αντίθεση με τις «Μπούλες».
Ο επικεφαλής των «Γιανίτσαρων» ανεβαίνει στο κονάκι – Δημαρχείο και βγάζει τον «πρόσωπο», ώστε να πειστεί ο Μουντίρης – Δήμαρχος ότι το μπουλούκι δεν απαρτίζεται από αντάρτες.
Οι συγκεντρωμένοι πολίτες επιβεβαιώνουν ότι όλοι οι «Γιανίτσαροι» είναι φιλήσυχοι.
Επί Τουρκοκρατίας όμως, στο μπουλούκι κρύβονταν πολλοί αντάρτες, προκειμένου να στρατολογήσουν νέους.
Ο Μουντίρης – Δήμαρχος, αφού πείθεται για τις καλές προθέσεις του μπουλουκιού, δίνει την άδειά του για τη συνέχιση της γιορτής και αμέσως ο ζουρνάς αλλάζει σκοπό.
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς πραγματοποιείται η ίδια ακριβώς διαδικασία.
Το πρωί της Καθαράς Δευτέρας το μπουλούκι συγκεντρώνεται εκ νέου και οι «Γιανίτσαροι», χωρίς μάσκες πλέον χορεύουν ξέφρενα.
Αργά το βράδυ οι «Γιανίτσαροι» και οι «Μπούλες», αφού κάνουν έναν κύκλο με τον οργανοπαίχτη στη μέση, θα το χτυπήσουν συμβολικά με την πάλα στο κεφάλι και σηκώνοντάς τον θα φωνάξουν: «Ό,τι είπαμε και δεν είπαμε εδώ να μείνει».
Με αυτό τον τρόπο ανανεώνουν το ραντεβού τους για τον επόμενο χρόνο.


Γαϊδουροδρομίες – Σάπες Ροδόπης


Στις Σάπες της Ροδόπης αναβιώνει την Κυριακή της Αποκριάς το έθιμο των Γαϊδουροδρομιών σε κεντρικό δρόμο της πόλης. Οι νέοι της περιοχής διαγωνίζονται στην ταχύτητα τρέχοντας με γαϊδούρια. Έπειτα ακολουθεί γλέντι στην Πλατεία Δημαρχείου με συγκροτήματα από όλη τη Θράκη.

Αράπηδες – Σοχός


Οι «Κουδουνοφόροι Τράγοι» ή «Αράπηδες» αναστατώνουν το Σοχό με τα κουδούνια τους τις τελευταίες ημέρες της Αποκριάς, προκειμένου να διώξουν τα κακά πνεύματα.
Οι «Αράπηδες» μεταμφιεσμένοι με μαύρες γιδοπροβιές, ζωσμένοι με τη ντουζίνα, τα τέσσερα ογκώδη σιδερένια κουδούνια, παρουσιάζονται από παντού, χοροπηδούν, τραγουδούν, χορεύουν και τριγυρνούν στο χωριό από σπίτι σε σπίτι, προσφέροντας ούζο σε φίλους και συγγενείς.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η προσωπίδα τους, μια μάσκα που καλύπτει όλο το πρόσωπο και καταλήγει σ’ ένα ψηλό λοφίο από κορδέλες.
Είναι φτιαγμένη από μαύρο ύφασμα, πάνω στο οποίο κεντιούνται σε γεωμετρικούς σχεδιασμούς πολύχρωμα κομμάτια υφάσματος. Στη θέση του στόματος κρέμονται μουστάκια από ουρά αλόγου.
Οι ρίζες του πιο γνωστού εθίμου στο Σοχό ανάγονται στην παγανιστική λατρεία, ενώ η τελευταία ημέρα είναι επηρεασμένη από τη χριστιανική θρησκεία.
Είναι η μέρα της μετάνοιας ή «προσταβάνι», όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι.
Οι νεότεροι επισκέπτονται τους ηλικιωμένους συγγενείς και τους ζητούν συγχώρεση, τους φιλούν το χέρι και τους προσφέρουν ένα πορτοκάλι.

Μόστρα – Χίος



Στα Θυμιανά της Χίου αναβιώνει το έθιμο της «Μόστρας», που διαρκεί δύο ημέρες, από το βράδυ της Παρασκευής της Τυροφάγου μέχρι και το πρωί της Κυριακής της Τυρινής.
Σύμφωνα με τους ντόπιους από εκεί βγήκε και η έκφραση «την Παρασκευή την ανεβάζουμε και την Κυριακή την κατεβάζουμε».
Οι ρίζες του εθίμου βρίσκονται στην εποχή του Μεσαίωνα, με τους νεαρούς, το βράδυ της Παρασκευής, να φοράνε παλιά ρούχα, γυναικεία ή αντρικά, να καλύπτουν το πρόσωπό τους με αυτοσχέδιες μάσκες (μουτσουναριές)και να κάνουν διάφορα σκετς σκορπώντας το γέλιο στους δρόμους του νησιού.
Την Κυριακή πηγαίνουν όλοι στα εξωκλήσια του Αγίου Ιωάννη και του Αγίου Δημητρίου και εκκλησιάζονται και στην συνέχεια κατευθύνονται στο νεκροταφείο του χωριού με την συνοδεία οργάνων. Τελικός προορισμός είναι η κεντρική πλατεία του χωριού, όπου χορεύουν το ταλίμι. χορός που αναπαριστά τις μάχες των Χιωτών με τους πειρατές.
Το έθιμο κορυφώνεται στην εκκλησία του Αγίου Ευστρατίου, όπου κρεμούν στα κάγκελα του ναού Χιώτικα λάβαρα και σημαίες.

Καμουζέλες – Κως

Την Κυριακή της Αποκριάς στην περιοχή γύρω από τον Κέφαλο και την Αντιμάχεια (Δήμος Ηρακλειδών) αναβιώνει το έθιμο με τις «καμουζέλες», που κρατάει εδώ και μισό αιώνα στο νησί της Κω.
Οι «καμουζέλες» ή ελαφάκια, στα παλιά τα χρόνια, ήταν μασκαράδες βαμμένοι με κάρβουνα, σκεπασμένοι με «χράμια» (πολύχρωμες υφαντές κουβέρτες) και κραδαίνοντας την «κοκάλα» γύρναγαν στους δρόμους του χωριού πειράζοντας και διασκεδάζοντας τους κατοίκους.
Το έθιμο επίσης, περιλαμβάνει πλούσια παραδοσιακή μουσική, ευτράπελα, άφθονο ούζο, κρασί και παραδοσιακούς μεζέδες, ενώ αργά το βράδυ γίνεται το κάψιμο του στοιχειού.

Κουδουνάτοι – Νάξος


Οι «Κουδουνάτοι» της Νάξου είναι μια άλλη εκδοχή των «Αράπηδων» που αναφέραμε στο Σοχό.
Τους «Κουδουνάτους» τους συναντάμε την Κυριακή της Τυρινής στην Απείρανθο, οι οποίοι είναι ζωσμένοι με σειρές κουδουνιών, έχουν σκεπασμένο το πρόσωπό τους με τουλουπάνι και τρέχουν από σπίτι σε σπίτι, σείοντας τα κουδούνια, προκαλώντας θόρυβο ώστε να διώξουν μακριά το κακό.
Στο χέρι τους κρατούν τη σόμπα, ένα χοντρό ξηρό βλαστό κουφοξυλιάς, που συμβολίζει τη γονιμότητα και τον διονυσιακό φαλλό, σύμβολο που κρατούσαν και οι Μαινάδες του Διονύσου.
Οι «Κουδουνάτοι» στη συνέχεια συγκεντρώνονται μαζί με τον κόσμο που τους ακολουθεί στη πλατεία του χωριού.
Αφού ο χορός και το γλέντι, με συνοδεία από τσαμπουνοντούμπακα, βρίσκεται στο αποκορύφωμα οι «Κουδουνάτοι» σταματούν και ανοίγουν το χώρο προκειμένου να περάσουν οι μόσκαροι και το νεαρό ζεύγος του Γαμπρού και της Νύμφης.
Ο χορός ξεκινά και το γλέντι κορυφώνεται, όταν κάποιος από τους παριστάμενους αρπάξει τη Νύμφη.
Η καταδίωξη ξεκινά από τον σύζυγο με την συνεργασία των «Κουδουνάτων», που έχει ως αποτέλεσμα την επαναφορά της Νύφης στον όμιλο των μοσκάρων.

Γαϊτανάκι – Λειβαδειά



Το Γαϊτανάκι αποτελεί παράδοση για την πόλη της Λειβαδειάς και γιορτάζεται την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς.
Οι κάτοικοι της πόλης προετοιμάζουν το γαϊτανάκι, φτιάχνοντας άρματα. Την Κυριακή της Αποκριάς, μασκαράδες παρελαύνουν προς την κεντρική πλατεία όπου πλέκονται τα γαϊτανάκια, και παρουσιάζονται αποκριάτικες σκετς, τραγούδια και παντομίμες από τους μασκαράδες. Στην συνέχεια ακολουθεί γλέντι με λαϊκά τραγούδια και χορούς.

Βλάχικος Γάμος – Θήβα

Τα τελευταία 150 χρόνια παρουσιάζεται στη Θήβα ο «Βλάχικος Γάμος», μία παρωδία ενός ποιμενικού γάμου, όπου την νύφη την υποδύεται άνδρας.
Το συγκεκριμένο έθιμο είναι ένα πάντρεμα «Διονυσιακών» γιορτών με ντόπια λαϊκά έθιμα .
Ο «Βλάχικος Γάμος» κορυφώνεται την Καθαρά Δευτέρα με την πομπή και την τελετή του «γάμου», ενώ ξεχωρίζει ο διάλογος, με την βλάχικη προφορά, μεταξύ των «συμπεθέρων» του γαμπρού και της νύφης.
Σε αυτόν τον «γάμο» τον πρώτο λόγο έχουν οι γκλίτσες, παραλλαγές των Βακχικών θυρσών, η σάτιρα, οι αισχρολογίες και τα πειράγματα, ο ακατάπαυστος χορός, η ακατάσχετη οινοποσία, τα πηδήματα και οι κραυγές, ο πανούσης – σάτυρος με το υπερμεγέθες ομοίωμα φαλλού και τα κουδούνια που κρέμονται στα σκέλια του, οι θεατρίνοι που λέγονται και «γελοίοι» με την ιδιόμορφη φορεσιά τους, από κατσάρια δεμένα στις άσπρες κάλτσες σαν αρχαία σανδάλια και τα κλαριά κισσού στα κεφάλια τους καθώς ο χορός του πεθαμένου που συμβολίζει την ανάσταση της φύσης.

Οι θρύλοι για τα «στοιχειά» – Άμφισσα

Οι θρύλοι για τα «στοιχειά», είχαν μεγάλη διάδοση στην περιοχή. Λέγεται πως τα «στοιχειά» αποτελούν ψυχές σκοτωμένων ανθρώπων ή ζώων που τριγυρίζουν στην περιοχή.
Το σπουδαιότερο στοιχειό, που είναι συνδεδεμένο με την παράδοση είναι το στοιχειό της «Χάρμαινας». Αυτό αγαπούσε και προστάτευε τους Ταμπάκηδες (βυρδοδέψες), που η δουλειά τους ανάγκαζε να βρίσκονται στην Βρύση νύχτα – μέρα.
Πολλοί ορκίστηκαν, πως είδαν το στοιχειό να τριγυρίζει τη νύχτα σ’ όλη τη συνοικία, να καταλήγει στην πηγή του νερού και να χάνεται. Ακόμη διηγούνται οι πιο παλαιοί πως το στοιχειό της Χάρμαινας έβγαινε κάθε Σάββατο βράδυ, κατέβαινε από της «Κολοκυθούς το Ρέμα» και γύριζε στους δρόμους μουγκρίζοντας και σέρνοντας αλυσίδες.
Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς αναβιώνει στην Άμφισσα ο Θρύλος του «Στοιχειού».
Από την συνοικία Χάρμαινα, όπου βρίσκονται τα παλιά Ταμπάκικα και τα σκαλιά του Αϊ Νικόλα κατεβαίνει το «στοιχειό» και μαζί ακολουθούν εκατοντάδες μεταμφιεσμένοι. Στο ιστορικό μεγάλο καφενείο της πόλης γίνονται συζητήσεις σατυρικού περιεχομένου για τους Θρύλους και τα Στοιχειά.

Αλευροπόλεμος – Γαλαξίδι


Όταν ανοίξει το Τριώδιο, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του Γαλαξιδίου, κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι με αποκριάτικα κοστούμια στους δρόμους και στα καταστήματα.
Ένα από τα καθιερωμένα έθιμα της πόλης είναι το έθιμο της Καθαρής Δευτέρας, το άναμμα φωτιών σε πλατείες και δρόμους, με μουσική φαγητό, χορό και γλέντι.
Στο Γαλαξίδι την Καθαρά Δευτέρα δεν παίζουν με σερπαντίνες και χαρτοπόλεμο, αλλά με αλεύρι.
Το έθιμο του «αλευροπόλεμου διατηρείται από το 1801.
Εκείνα τα χρόνια, παρ’ όλο που το Γαλαξίδι τελούσε υπό την Τουρκική κατοχή, όλοι οι κάτοικοι περίμεναν τις Απόκριες για να διασκεδάσουν και να χορέψουν σε κύκλους.
Ένας κύκλος για τις γυναίκες, ένας για τους άνδρες. Φορούσαν μάσκες ή απλά έβαφαν τα πρόσωπά τους με κάρβουνο. Στην συνέχεια προστέθηκε το αλεύρι, το λουλάκι, το βερνίκι των παπουτσιών και ή ώχρα.

Μπουρανί – Τύρναβος

«Μπουρανί» για τους ντόπιου και «γιορτή του Φαλλού» για τους επισκέπτες είναι το έθιμο που έχει καθιερωθεί στον Τύρναβο, ένα έθιμο που έχει τις ρίζες του στη Διονυσιακή λατρεία και γι αυτό η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Οι καρναβαλικές εκδηλώσεις κορυφώνονται με το «μπουρανί» της Καθαρής Δευτέρας, τη μοναδική αυτή διονυσιακή γιορτή, αφιερωμένη στη γονιμότητα της γης. Αναπόσπαστο αξεσουάρ των καρναβαλιστών είναι ο φαλλός, τον οποίο στη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων βλέπει κανείς στην πόλη σε διάφορα μεγέθη και χρώματα.
Το «Μπουρανί» είναι λέξη τούρκικη και σημαίνει λαχανόρυζο ή σπανακόρυζο. Τα υλικά για την παρασκευή του είναι σπανάκι, τσουκνίδα και λίγος αντεράκος μαζί με ξύδι έτσι για νοστιμιά χωρίς λάδι καθόλου.
Παλιά η εκδήλωση του Μπουρανιού ήταν πιο γνήσια, πιο περιεκτική και φυσικά πιο ξεδιάντροπη.
Γύρω από την φωτιά για την προετοιμασία του εδέσματος, οι καρναβαλιστές χόρευαν αλληλοπειράζονταν, τραγουδούσαν άσεμνα τραγούδια, πετούσαν βωμολοχίες και έκαναν πρόστυχα πειράγματα προς τους άντρες περαστικούς. Φυσικά δεν έλλειπαν και οι φαλλοί, πήλινοι, ξύλινοι και άλλοι από καρότα.
«Το μπουρανί» είναι στην κυριολεξία ένα λαϊκό πανηγύρι αλλά στην ουσία είναι η γιορτή του φαλλού και συμβολίζει την αναπαραγωγή και την ευτεκνία. Για την προέλευση του, υπάρχουν δύο εκδοχές.
Η πρώτη αναφέρει ότι οι ρίζες του βρίσκονται στις πανάρχαιες εορτές των Ελλήνων: τα Διονύσια, τα Θεσμοφόρια, τα Αφροδίσια, τα Θαργήλια και κυρίως οι αλωαί που ήταν γεωργική εορτή πανάρχαια λατρεία και προθρησκευτική.
Και η δεύτερη ότι προέρχεται από Αρβανίτες που εγκαταστάθηκαν στον Τύρναβο γύρω στο 1770, λίγο πριν τα Ορφωλικά.
Η δεύτερη εκδοχή μάλλον είναι και η επικρατέστερη, καθώς τεκμηριώνεται από ιστορικά στοιχεία.
Λέγεται πως εκείνη την εποχή, έπεσε στον Τύρναβο επιδημία χολέρας και οι περισσότεροι κάτοικοι του βρήκαν θάνατο.
Η πόλη ερημώθηκε και ο σουλτάνος της περιοχής, έφερε ένα τμήμα Αρβανιτών, για να κτίσει την καινούργια πόλη, δίπλα στην παλιά (η περιοχή αυτή ονομάζεται «Κόκκαλα» επειδή στην περιοχή θάφτηκαν όσοι βρήκαν τον θάνατο από την χολέρα).
Οι Αρβανίτες αυτοί λοιπόν καθιέρωσαν το έθιμο που σώζεται ως τις μέρες μας.
Οι κάτοικοι της πόλης πηγαίνουν στο εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία στα βόρεια της πόλης σε έναν ελεύθερο ευρύ χώρο (ένα μεγάλο αλώνι).
Η πορεία γίνεται σε πομπή της οποίας προηγούνται διάφορες ομάδες (θίασοι) μεταμφιεσμένων ή μη (μόνον ανδρών), οι οποίοι κουβαλούσαν όλα τα απαραίτητα για την λειτουργία.
Όταν η πόλη έφθανε στο χώρο του Προφήτη Ηλία εκεί κάθε ομάδα έστρωνε στο έδαφος διάφορα φαγητά και μια μεγάλη φιάλη σε σχήμα «φαλλού» γεμάτη με κρασί ή με γαλακτόχρουν κράμα ούζου ή τσίπουρου με νερό.
Παράλληλα άναβαν φωτιά πάνω στην οποία παρασκευάζοταν το «Μπουρανί» μια χορτόσουπα από σπανάκι και ξύδι για να νοστιμίζει.
Αφού γινόταν το μπουρανί που είχε την μορφή σούπας σερβιριζόταν στους «μυουμένους» ως μέθεξη – συμμετοχή στα δρώμενα – και έτσι άρχιζε ο χορός και τα τραγούδια, οι αστεϊσμοί και τα πειράγματα με άσεμνες βασικά εκφράσεις.
Πολλοί από τους άντρες που συμμετείχαν σε αυτό το τελετουργικό κρατούσαν στα χέρια τους φαλλούς σαν σκήπτρα και ήταν κατασκευασμένα από ξύλο ή πηλό ή ακόμα και από ψωμί και που αποτελούσαν το κυριότερο τελετουργικό σύμβολο.
Όταν τελείωνε το βράσιμο του «μπουρανί» όλοι μετέβαιναν δίπλα στις όχθες του Τιταρήσιου κι εκεί έτρωγαν και έπιναν εξακολουθώντας τα άσεμνα πειράγματα και τραγούδια.

Τζαμάλες – Ιωάννινα

Στα Ιωάννινα την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς γιορτάζονται οι»Τζαμάλες», δηλαδή μεγάλες φωτιές σε διάφορες γειτονιές της πόλης.
Διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι της πόλης συγκεντρώνουν κούτσουρα σε κάποιο ανοιχτό χώρο της περιοχής τους και ανάβουν φωτιά το βράδυ της Κυριακής.
Γύρω από τη φωτιά μεταμφιεσμένοι και μη χορεύουν με δημοτικά αλλά και παραδοσιακά αποκριάτικα τραγούδια σε διπλές και τριπλές σειρές, ενώ το κρασί ρέει άφθονο με συνοδεία φασολάδας που μαγειρεύεται παραδοσιακά δίπλα από την «τζαμάλα»

Καρναβάλι Γυναικών – Αρτα

Κάθε χρόνο γίνεται το Καρναβάλι Γυναικών. Είναι μία εκδήλωση που οργανώνεται από ομάδες γυναικών αποκλειστικά.
Κάθε Τετάρτη πριν από τις Απόκριες κάνουν παρέλαση στον κεντρικό δρόμο της πόλης ντυμένες με Αποκριάτικές στολές για να καταλήξουν σε κάποιο από τα κέντρα της πόλης για ξεφάντωμα.

Φανοί – Κοζάνης



Είναι γιορτή και ξεφάντωμα γύρω από το βωμό της αποκριάτικης εορταστικής πυράς με φαγοπότι και οινοποσία, τραγούδι, χορό κι αθυροστομία χωρίς όρια.
Προέρχεται από τη λέξη φαίνω, που σημαίνει φαίνομαι από μακριά.
Ο Φανός απαιτεί προετοιμασία και οργάνωση, που συσπειρώνει τη γειτονιά και οδηγεί σε σχέσεις ζεστές και πολύτιμες, ιδιαίτερα σε εποχές απομόνωσης σαν τη σημερινή. Είναι ανοιχτός σε όλους και στηρίζεται στη συμμετοχή.
Η ιδιομορφία του και η αίγλη του κορυφώνεται την Κυριακή της Μεγάλης Αποκριάς, όταν ανάβουν οι Φανοί στις γειτονιές και τριγύρω τραγουδούν και χορεύουν οι χορευτές.
Ο φανός ανάβει κατά τις 8 το βράδυ της μεγάλης Αποκριάς, κι αμέσως ξεκινάει το τραγούδι και ο χορός γύρω του.
Το κέφι αρχίζει ν’ ανεβαίνει σιγά – σιγά και καμιά ώρα αργότερα, με κρασί και κιχιά, οι κύκλοι γύρω από το βωμό μεγαλώνουν και πληθαίνουν.
Κάθε γειτονιά πασχίζει να παρουσιάσει τον καλύτερο και πιο φανταχτερό Φανό, με τους πιο καλλίφωνους τραγουδιστάδες και τους πιο νόστιμους μεζέδες.
Εκεί ο αρχηγός (ο πρώτος) του Φανού κερνάει όλους κρασί με την κολοκύθα, που γέμιζε από τα βαένια και μεζέδες στο πινάκι.
Κατόπιν τους τραβάει με ιδιαίτερο ζήλο στο χορό. Τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο, άλλοτε γρήγορα και πολυφωνικά και άλλοτε βαριά και μονότονα σε χρόνο αργό και συρτό. Το γλέντι κρατάει μέχρι τις πρωινές ώρες.
Όταν σβήνουν το φανό πολλοί μαζεύουν στάχτη και την σκορπούν στα χωράφια, αμπέλια, καλλιέργειες για να αυγατίσει η σοδειά.

Ραγκουτσάρια – Καστοριά


Στα Ραγκουτσάρια, το παραδοσιακό καρναβάλι που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στην Καστοριά, οι κάτοικοι μεταμφιέζονται και φορούν μάσκες.
Οι μάσκες αυτές έχουν συμβολικό χαρακτήρα, αφού η όψη τους είναι τρομακτική και αποσκοπούν στο να ξορκίσουν το κακό από την πόλη.
Η ονομασία Ραγκουτσάρια, προέρχεται από το λατινικό rogatores, δηλαδή ζητιάνοι, (ακόμη rogatio στα Λατινικά σημαίνει ζητώ), αφού οι μεταμφιεσμένοι ζητούν απ’ τους νοικοκύρηδες να τους δώσουν δώρα προκειμένου να διώξουν τα κακά πνεύματα.
Άνδρες και γυναίκες, μικροί και μεγάλοι δεν διστάζουν να μασκαρευτούν και να ξεχυθούν στους δρόμους της Καστοριάς, αναστατώνοντας την πόλη με χορούς και τραγούδια.
Κέφι και σαματάς κυριαρχούν παντού ενώ η πόλη αντηχεί από τα όργανα και τις παραδοσιακές μελωδίες καθώς οι κάτοικοι, μπουλούκια που εμφανίζονται από παντού με τα όργανά τους, κατευθύνονται προς το κέντρο της πόλης.
Η γιορτή κορυφώνεται την τρίτη ημέρα – την επονομαζόμενη και Πατερίτσα – οπότε και βραβεύεται η καλύτερη μεταμφίεση στην παλιά, μεσαιωνική πλατεία Ντολτσό που έπαιξε ιστορικό ρόλο επί τουρκοκρατίας.
Οι ρίζες της γιορτής ανατρέχουν στη διονυσιακή λατρεία.

Το έθιμο του Καλόγερου – Σέρρες


Στο νομό Σερρών στην Αγία Ελένη την Δευτέρα της Τυρινής συναντάμε το έθιμο του «καλόγερου».
Την γιορτή αυτή αρχίζουν οι Αναστενάρηδες με απόκρυφη μυσταγωγία και συμμετέχουν και οι μίμοι, οι οποίοι συγκροτούν τον θίασο: ο Βασιλιάς, το Βασιλόπουλο, ο καπιστράς, ο καλόγερος, η νύφη, η μπάμπω και το εφταμηνίτικο, οι γύφτοι με την αρκούδα και τέλος οι Κουρούτζηδες (φύλακες).
Αφού ο θίασος του Καλόγερου επισκεφθεί όλα τα σπίτια του χωριού, συγκεντρώνονται όλοι οι κάτοικοι στην πλατεία, όπου γίνεται η προετοιμασία του συμβολικού αγρού για την σπορά και ακολουθεί η σκηνή του θανάτου και της ανάστασης του πρωταγωνιστή Καλόγερου.
Μόλις αναγγελθεί η ανάσταση του πρωταγωνιστή, ο θίασος αρχίζει κυκλικό χορό γύρω από το συμβολικά σπαρμένο χωράφι με τον Βασιλιά Σπορέα, στην κορυφή του χορού.
Μετά τον χορό ο Αναστενάρης δίνει τις ευχές του και το πλήθος ευχόμενο «κι από του χρόνου» διαλύεται.
Η λαϊκή αυτή θρακική λατρεία, παρουσιάζει επίσης εμφανή τα γνωστά στοιχεία του αρχαίου Διονυσιασμού.
Οι ερευνητές του εθίμου, βλέπουν τα πάθη και την Ανάσταση του Καλόγερου ως επιβίωση από τα πάθη του Θεού Διονύσου.

Το κάψιμο του Τζάρου – Ξάνθη

Ο «Τζάρος» ή η «Τζάρους» κατά τους κατοίκους της Ανατολικής Θράκης, ήταν ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα, τοποθετημένο πάνω σε έναν σωρό από πουρνάρια.
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς καιγόταν στο κέντρο αλάνας, πλατείας ή σε υψώματα για να μην έχουν το καλοκαίρι ψύλλους.
Το έθιμο αυτό το έφεραν οι πρόσφυγες από το Σαμακώβ της Ανατολικής Θράκης και αναβιώνει κάθε χρόνο από τους κατοίκους του ομώνυμου συνοικισμού, ο οποίος βρίσκεται κοντά στη γέφυρα του ποταμού Κόσυνθου της Ξάνθης.

Το έθιμο του Μπέη – Διδυμότειχο

Στο Διδυμότειχο αναβιώνει το έθιμο του «Μπέη», που περιέχει διονυσιακά στοιχεία και έχει σατυρικό χαρακτήρα.
Ο Μπέης είναι ώριμος άνδρας με μουστάκι, ντυμένος με «γούνα», βαμμένος με κοκκινάδι, πολλά στολίδια, μαύρο φέσι, μπότες και φέρει μαζί του ραβδί, πιστόλια και ναργιλέ.
Μέσα από αυτή την αναπαράσταση σατιριζόταν η τουρκική κατοχή και η ανέχεια της εποχής εκείνης.
Προηγείται όλων ο τελάλης, ακολουθεί η φρουρά του Μπέη, έπειτα ο ίδιος, οι αυλικοί και οι γεωργοί, που αναπαριστούν γεωργικές εργασίες της εποχής εκείνης. Το ντύσιμο όλων σχεδόν των προσώπων, βασίζεται σε ρούχα παλαιότερων εποχών και στον αυτοσχεδιασμό.
Αφού τελειώσει η «γύρα» του μπέη, γίνεται αναπαράσταση των τοπικών εργασιών (όργωμα, θερισμός) από τους γεωργούς.
Ακολουθεί γαϊδουροδρομία και ρωμαϊκή πάλη.
Μετά την ολοκλήρωση της ρωμαϊκής πάλης στο Μεσοχώρι, ο κόσμος μαζεύεται στις ταβέρνες, και μαζί με το «προσωπικό» του Μπέη, πίνει και διασκεδάζει με παραδοσιακά όργανα της περιοχής.

Η Χάσκα ή Λάμκα

Η «Χάσκα» ή «Λάμκα» γίνεται στο τέλος της οικογενειακής συγκέντρωσης το βράδυ της Αποκριάς.
Ο πρεσβύτερος δένει μία κλωστή στον πλάστη με τον οποίο ανοίγονται τα φύλλα της πίτας, και στην άκρη της κλωστής δένεται ένα ξεφλουδισμένο βραστό αυγό.
Όλοι κάθονται οκλαδόν σε γύρο και από τη μέση ο παππούς κουνάει σαν εκκρεμές το αυγό στα στόματα των μελών της οικογένειας, τα οποία έχουν «δεμένα» στην πλάτη τα χέρια τους, και προσπαθούν να χάψουν το αυγό.
Όταν συμβεί αυτό βάζουν φωτιά στην κλωστή και αν καεί ολόκληρη θεωρείται «καλός οιωνός» για την οικογένεια.
Το έθιμο της «Χάσκας» ή «Λάμκας» το επιβάλει η σαρακοστιανή επιταγή που λέει: «με αυγό κλείνει το στόμα και με αβγό ανοίγει πάλι το βράδυ της Ανάστασης» υπενθυμίζοντας τη νηστεία που πρέπει να τηρηθεί στο μεσοδιάστημα αυτό.

«Η Κηδεία της μάσκας» – Ζάκυνθος


Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς μετά την καρναβαλική παρέλαση, αργά το απόγευμα πραγματοποιείται η Κηδεία της Μάσκας η οποία αποτελεί ένα ιστορικό σατιρικό δρώμενο του νησιού με το οποίο κορυφώνονται οι καρναβαλικές εκδηλώσεις.
Μπροστά βρίσκεται η μπάντα η οποία παιανίζει πένθιμα αλλά και καρναβαλικά και πίσω ακολουθούν τα καπίτουλα με τα φαναράκια, πιο κάτω το χρωματιστό φέρετρο του καρνάβαλου και στο φινάλε η «θλιμμένη» οικογένεια με την τραγική φιγούρα της χήρας μέσα στα μαύρα.
Η πομπή μετά την τελευταία βόλτα στους δρόμους της πόλης καταλήγει στο λιμάνι όπου ο Βασιλιάς Καρνάβαλος καίγεται με το φέρετρο του.

«Το έθιμο της καμήλας» – Σταυρούπολη

Τελείται κάθε χρόνο την ημέρα της Καθαρά Δευτέρας, στην κεντρική πλατεία του οικισμού της Σταυρούπολης.
Κατά την τέλεση του δρώμενου οι κάτοικοι είναι μεταμφιεσμένοι κάνοντας διάφορους ήχους και μουτζουρώνοντας ο ένας τον άλλο, σε μια παρέλαση ακολουθούν ένα ομοίωμα καμήλας και έναν ενήλικο να παριστάνει τον καμηλιέρη Άραβα.
Το έθιμο της καμήλας αρχικά είχε παγανιστικό χαρακτήρα, τελούνταν και συμβόλιζε την δέηση των κατοίκων για τη γονιμότητα της γης αφού η χρονική στιγμή συνέπιπτε με τον ερχομό της άνοιξης και την έναρξη των αγροτικών εργασιών.
Αργότερα σε συνδυασμό με την Ορθόδοξη πίστη και θρησκεία που θέτει την ημέρα αυτή ως την Αρχή της Σαρακοστής, άλλαξε χαρακτήρα και συμβολίζει το τέλος των εορτών του καρναβαλιού και την αρχή της νηστείας.

ΠΗΓΗ...http://www.eparousia

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Η ΜΟΙΡΑ



Η Μαρία χαμήλωσε το βλέμμα προσπαθώντας να κρύψει την αμηχανία της και ενώ με δυσκολία προσπαθούσε να συγκρατήσει τα χέρια της που έτρεμαν, δε μπορούσε με τίποτα να συνειδητοποιήσει πως μετά από τόσα χρόνια βρισκόταν και πάλι απέναντί του.. Ο Σταύρος ξαφνικά αισθάνθηκε την ανάσα του να κόβεται και δίχως να μπορεί να ξεκολλήσει το βλέμμα του από το πρόσωπό της, ένιωθε τη καρδιά του να χτυπά τόσο δυνατά και γρήγορα που φοβήθηκε πως ακόμα και εκείνη θα μπορούσε να την ακούσει.. Ίσως η μοίρα τελικά να μην είχε γράψει ακόμα, για αυτούς, την τελευταία της σελίδα...

Μα η ιστορία αυτή ξεκίνησε οχτώ χρόνια πριν...

Ήταν Σεπτέμβριος και η Μαρία, αφού είχε καταφέρει να περάσει τις Πανελλήνιες και να μπει στη φιλοσοφική σχολή του Ρεθύμνου, ήταν πλέον έτοιμη - και πρακτικά και ψυχολογικά - να αφήσει την περιοχή, λίγο πιο έξω από την Αθήνα, που έμενε και την επόμενη μέρα να σαλπάρει για το νησί, που θα γινόταν το σπίτι της για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Αποφάσισε, λοιπόν, να μαζέψει εκείνο το βράδυ όλους τους φίλους της, να βγούνε για ποτό και να τους αποχαιρετήσει. Μαζεύτηκαν στο γνωστό τους στέκι και η βραδιά εξελίσσονταν ομαλή και συγκινητική.. Μέχρι που φάνηκε εκείνος..

Ο χρόνος ξαφνικά πάγωσε και όλα γύρω τους χάθηκαν, σαν να τα κάλυψε μία μαγική ομίχλη.. για λίγα λεπτά ένιωθαν σαν να μην υπήρχε κανείς άλλος στο χώρο παρά μόνο οι δυο τους.. Και σαν μια μυστηριώδη δύναμη να τους τραβούσε, έκαναν δειλά βήματα ο ένας προς τον άλλον μέχρι που βρέθηκαν πρόσωπο με πρόσωπο.

Τότε ένας κοινός φίλος-ο οποίος ήταν και ο λόγος που ο Σταύρος βρισκόταν εκεί- μπήκε ανάμεσα τους και τους σύστησε. Από τη στιγμή που τα βλέμματά τους συναντήθηκαν δεν ξεκόλλησαν ούτε λεπτό όλο το βράδυ. Σαν να βρήκαν ξαφνικά ο ένας το άλλο μισό του άλλου.. Και για πρώτη φορά ένιωσαν γεμάτοι..

Καθώς κυλούσε το βράδυ, κάποια στιγμή ακούστηκε το τραγούδι «wherever you go, whatever you do i will be right here waiting for you..”. ο Σταύρος σηκώθηκε, έπιασε το χέρι της Μαρίας, και εκεί ανάμεσα σε τόσο κόσμο που απλά κάθονταν, ξεκίνησαν να χορεύουν σ` ένα αργό και μαγευτικό ρυθμό, σαν να μην υπήρχε κανείς γύρω τους. Και τότε τα χείλια τους ενώθηκαν σαν μια στιγμή αποκορύφωσης στο πιο τέλειο παραμύθι.

Μα είχε έρθει η ώρα που έπρεπε να αποχωριστούν και η Μαρία να ξεκινήσει ένα ταξίδι που αναπόφευκτα θα τους χώριζε. Τη συνόδεψε μέχρι το σπίτι της, αφού αγόρασε μια lacta, έσκισε το περιτύλιγμα στη μέση και στο ένα μισό ο Σταύρος έγραψε «Θα σε βρω ξανά.. Γιατί μόνο μαζί σου θα είμαι γεμάτος..» και στο άλλο η Μαρία έγραψε «Είσαι το άλλο μισό.. Και η μοίρα θα μας ενώσει ξανά..». Και έτσι με μια υπόσχεση και μια ελπίδα, οι δρόμοι τους χώρισαν για οχτώ ολόκληρα χρόνια..

Η Μαρία τελείωσε τις σπουδές της, γύρισε πίσω και μετά από λίγα χρόνια που είχε αφοσιωθεί πλήρως στη δουλεία της, γνώρισε και έκανε σχέση με κάποιον που δούλευε ως security. μα η καρδιά της παρέμεινε μόνιμα μισή.. Κάποια στιγμή εκείνος της πρότεινε να βγούνε με ένα ζευγάρι που είχε γνωρίσει από τη δουλεία του.. Και έτσι φτάνουμε στο σημείο όπου αντικρίζουνε ξαφνικά ο ένας τον άλλον και όλα εκείνα τα συναισθήματα, που παρέμειναν σαν μια σπίθα μέσα τους τόσα χρόνια, άρχισαν να φουντώνουν..

Αφού πέρασαν μια αμήχανη βραδιά στο πλευρό δύο ανθρώπων που δεν τους γέμιζαν, προς το τέλος της βραδιάς ο Σταύρος με μια διακριτική κίνηση κάτω από το τραπέζι της έδωσε ένα χαρτάκι με τον αριθμό του τηλεφώνου του. Η Μαρία, τη στιγμή ακριβώς που μπήκε σπίτι της και χωρίς δεύτερη σκέψη τον πήρε τηλέφωνο. Και εκείνος της πρότεινε το πιο τρελό πράγμα. Να φύγουνε μαζί! Να εξαφανιστούν απ` όλους και απ` όλα και να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή! Και εκείνη, που η ζωή της μέχρι τότε της φάνταζε άδεια, χωρίς να διστάσει συμφώνησε! Πρότεινε να πάρουν το πρωινό πλοίο για Κρήτη και να φύγουν μαζί για ένα μέρος που είχε γνωρίσει όσο ήταν φοιτήτρια και που ένιωθε πως εκεί θα μπορούσαν να χτίσουν το δικό τους παράδεισο..

Δώσανε, λοιπόν, ραντεβού μέσα στο πλοίο για Χανιά. Έχοντας ένα μικρό φόβο για το αν ο άλλος όντως θα φανεί και αν τελικά θα υπερτερήσει η καρδιά και όχι η λογική, μάζεψαν γρήγορα ελάχιστα πράγματα- τα πιο απαραίτητα - και ξεκίνησαν για το Πειραιά. Στο ταξί η Μαρία άκουσε να παίζει στο ράδιο ένα κρητικό τραγούδι.. χαμογέλασε.. Ο Σταύρος φτάνοντας στο λιμάνι είδε ένα παππού με παραδοσιακή κριτική φορεσιά.. Χαμογέλασε.. Σημάδια παντού!

Μπαίνοντας μέσα στο πλοίο, η Μαρία άρχισε να τον ψάχνει.. Ξαφνικά ακούει από το μεγάφωνο τη φωνή του! Την καλούσε να πάει στο κατάστρωμα! Εκείνη έτρεξε γρήγορα έξω και μόλις τον αντίκρισε ο κόσμος της φωτίστηκε.. Τρέχοντας ο ένας προς τον άλλον, κρατώντας ο καθένας το μισό κομμάτι του άλλου απ`το περιτύλιγμα της lacta, αγκαλιάστηκαν σφιχτά μπροστά στον ήλιο που ανέτελλε μέσα από την θάλασσα..
Γιατί μερικές φορές η μοίρα κρύβει τις πιο όμορφες και γλυκές εκπλήξεις...


ΠΗΓΗ...http://www.loveinaction.gr

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΙΠΠΟΤΗΣ ΑΛΛΑ ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ


Μια αληθινή ιστορία αγάπης...

Όταν είσαι 16 χρονών όλα φαίνονται ιδανικά, τέλεια, ζεις σε μια ροζ φούσκα και περιμένεις τον πρίγκιπα με τα άσπρο άλογο. Στη δική μου περίπτωση ο πρίγκιπας εμφανίστηκε αλλά στην πορεία μου απέδειξε πως δεν ήταν απλά ένας ιππότης, αλλά ένας άγγελος. Γνωριστήκαμε σε πολύ νεαρή ηλικία, αλλά από τότε είμαστε αχώριστοι. Από τότε που τον γνώρισα άρχισα να πιστέυω πως τελικά υπάρχει ο απόλυτος, ο αληθινός έρωτας που δεν σβήνει ποτέ.
Ήταν ένα όμορφο, φθινωπορινό πρωινό. Ο ουρανός ήταν γκρίζος και το τοπίο σκοτεινό, μελαγχολικό... Μια ατμόσφαιρα που επηρεάζει άμεσα μια ευαίσθητη και ρομαντική εφηβική ψυχή. Ήταν εκείνο το απόγευμα που σκεφτόμουν πότε θα εμφανιστεί στη ζωή μου ο δικός μου ιππότης. Πότε θα ζήσω το παραμύθι αυτό; Η αλήθεια είναι πως είχα αρχίσει να χάνω τις ελπίδες μου και να πιστεύω πως δεν θα είμαι τόσο τυχερή, τόσο ευλογιμένη για να ζήσω κάτι τόσο δυνατό. Χαζεύω έξω από τα παράθυρο, συντροφιά με τις σκέψεις μου και παρατηρώ τις πρώτες ψιχάλες να πέφτουν από τον ουρανό και να αφήνουν το δικό τους σημάδι στο παράθυρό μου. Η ώρα περνούσε και έπρεπε να ετοιμαστώ για να συναντήσω τη φίλη μου. Εκείνη την ημέρα θα γνώριζα ένα παιδί με το οποίο «παιζόταν κάτι» με εκείνον και τη φίλη μου. Όχι τίποτα το σοβαρό. Μια απλή εφηβική βλακειούλα!! Ετοιμάστηκα λοιπόν, και ξεκίνησα για την πλατεία Συντάγματος.

Φτάνοντας εκεί, γνωρίστηκα με όλα τα παιδιά, μέχρι που έφτασε και η δική του σειρά. Ήταν ακουμπισμένος στις σκάλες και ενώ προσπαθούσα να διακρίνω τα χαρακτηριστικά του κρυμμένου του προσώπου. Τότε άκουσα τη φωνή της φίλης μου «Αυτός είναι...». Σβήνει το τσιγάρο και σηκώνει το πρόσωπό του για να με κοιτάξει ενώ παράλληλα η φίλη μου έκανε τις συστάσεις. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και τότε εντελώς ξαφνικά και απρόσμενα, ένιωσα την καρδιά μου να κτυπά δυνατά, δυνατά και ασταμάτητα! Ένιωσα τα πόδια μου να κόβονται και την ανάσα μου να σβήνει ( και για όσους θεωρούν υπερβολή το να ακούνε καμπάνες, είμαι σίγουρη πως άκουσα τη Φιλαρμονική να παίζει!!). Δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι στη ζωή μου. Ήταν ο πιο όμορφος άνθρωπος που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Δεν ήξερα αν με ήθελε όσο και εγώ.. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι οι ενέργειές μας συναντήθηκαν και δημιούργησαν μια έκρηξη συναισθημάτων μέσα μου. Ήμουν και επίσημα ερωτευμένη μαζί του!
Αρχικά, τον χάζευα να κάνει φιγούρες με το ποδήλατό του ( BMX) και συνειδητοποίησα πως μου αρέσει όλο και περισσότερο. Δυστυχώς, δεν μου έδινε καμία σημασία και είχα αρχίσει να απογοητεύομαι... Ξαφνικά, ένας ενοχλητικός από την παρέα άρχισε να με πειράζει, βγάζοντας μέ με ιδιαίτερα εκνευριστικό τρόπο από τον κόσμο μου. Του φώναζα να με αφήσει ήσυχη αλλά εκείνος δεν σταματούσε! Εντελώς ξαφνικά, ένα χέρι περνάει απότομα από μπροστά μου, αρπάζει το ξύλο που κρατούσε εκείνο το παιδί και το σπάει. Πριν προλάβω να καταλάβω τι είχε συμβεί, ακούει τη μελωδική και βελούδινη φωνή του « Νομίζω πως την άκουσα να σου λέει να την αφήσεις ήσυχη!!». Ήταν η πρώτη φορά που έδειξε να με προσέχει!! Έκατσε δίπλα μου και με ρώτησε αν είμαι καλά!! Προσπάθησα να του απαντήσω αλλά ένιωσα τη φωνή μου να έχει εγκλωβιστεί μέσα μου! Όσο και να προσπαθούσα μου ήταν πολύ δύσκολο να βάλω τις σκέψεις μου, την αναπνοή μου και τη φωνή μου σε μια τάξη. Η καρδιά μου κτυπούσε τόσο δυνατά που φοβόμουν μην την ακούσει. Προσπάθησε να μου πιάσει την κουβέντα και τότε άρχισα να αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να είναι τόσο υπέροχος, τόσο τέλειος...
Άρχισα να χάνομαι στις σκέψεις μου όταν ξαφνικά περνάει το χέρι του στη μέση μου και με πέρνει αγκαλιά... Τότε μου ψιθυρίζει στο αφτί «μήπως δεν νιώθεις άνετα; Θέλω να νιώθεις άνετα μαζί μου...». Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Προτίμησα να τον κοιτάξω, αλλά αποδείχθηκε ακόμη πιο λάθος κίνηση. Το υπέροχο χαμόγελό του με μπέρδεψε ακόμη περισσότερο και έκανε την καρδιά μου να κτυπά ακόμη πιο δυνατά. Έκανα τα πάντα για να την ελέγξω, αλλά τίποτα . Δεν μπορούσα να πιστέψω όλο αυτό το πραγματικά υπέροχο σκηνικό, όταν ξαφνικά σκύβει και με φιλάει, ολοκληρώνοντας το παραμύθι!! Ήταν το πιο μοναδικό, το πιο γλυκό φιλί που μου έχουν δώσει ποτέ, μεταμορφώνοντας το συννεφιασμένο τοπίο σε ένα μικρό παράδεισο! Τον δικό μας παράδεισο!
Είχα αρχίσει να πιστεύω πως ζούσα ένα όνειρο ή τουλάχιστον στο μικρό και ροζ εφηβικό μυαλουδάκι μου έτσι έμοιζε. Δεν ήθελα να τελειώσει το παραμύθι μου, όταν ξαφνικά άκουσα το κινητό μου να κτυπά. Ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος μου είπε πως αν δεν γυρίσω σπίτι εγκαίρως θα ήμουν τιμωρημένη για πολυυυύ καιρό!!! Όπως ήταν φυσικό, έφυγα σαν την τρελή και μόνο λίγο πριν φτάσω στο σπίτι συνειδητοποίησα πως δεν είχα κανέναν τρόπο για να τον ξαναδώ. Πολλές φορές βρέθηκα στο Σύνταγμα, αλλά καμιά από αυτές δεν τον πέτυχα εκεί. Ο καιρός περνούσε και είχα αρχίσει να απογοητεύομαι. Είχα αποφασίσει να μην τον σκεφτώ ξανά, να μην τον αφήσω να αναστατώσει ξανά τα ονειρά μου. Αλλά πόσο δυνατή μπορεί να είναι η θέληση απέναντυ στη μοίρα; Είχαν περάσει σχεδόν τέσσερις μήνες και είχα σιγουρευτεί πια πως με είχε ξεχάσει! Η μοίρα όμως παίζει το δικό της παιχνίδι...

Ήταν Σάββατο βράδυ και όπως κάθε εβδομάδα τέτοια μέρα είχα την καθιερωμένη έξοδο με τα κορίτσια. Λίγο πριν φτάσω στην πόρτα του σπιτιού μου, ακούω το κινητό μου να κτυπά. Το βγάζω για να διαβάσω το μήνυμα « Γειά σου! Τι κάνεις; Με θυμάσαι; Είμαι εκείνο το παιδί από το Σύνταγμα!». Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν εκείνος!!! Άρχισα να ουρλιάζω!! Δεν μπορούσα να το πιστέψω!!! Δεν με είχε ξεχάσει!! Ήμουν ευτυχισμένη!!
Η συνέχεια της ιστορίας είναι η γνωστή. Αυτό που κάνει τη διαφορά είναι πως αυτό που νιώθαμε ως έφηβοι έχει ωριμάσει μαζί μας. Είναι πιο δυνατό από ποτέ και όσο περνάει ο καιρός γίνεται ακόμη πιο δυνατό. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως μου απέδειξε πως θα είσαι αρκετά τυχερή αν γνωρίσεις τον ιππότη ή τον πρίγκιπά σου, αλλά νιώθεις πραγματικά ευλογημένη όταν συναντάς τον φύλακα άγγελό σου με σάρκα και οστά... αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

ΠΗΓΗ...http://www.loveinaction.gr

Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ! (ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)


Ένα μωρό ρώτησε το Θεό...

"Μου λένε πως θα με στείλεις στη Γη αύριο,
αλλά πώς θα ζήσω εκεί που είμαι τόσο μικρό και αβοήθητο;"

"Ο φύλακας άγγελός σου θα είναι εκεί να σε περιμένει και θα σε προσέχει."

Το παιδί ξαναρώτησε, "Πες μου όμως, εδώ στον Παράδεισο για να είμαι ευτυχισμένο δεν έχω παρά μόνο να τραγουδώ και να γελώ."

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα τραγουδά και θα γελά για σένα.
Και θα νιώθεις την αγάπη του και θα είσαι πολύ χαρούμενο."

Το παιδί όμως ξαναρώτησε, "Και πως θα καταλαβαίνω τι μου λένε οι άνθρωποι όταν μου μιλούν αν δεν ξέρω την γλώσσα;"

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σου πει τις πιο όμορφες και
γλυκιές λέξεις που θα ακούσεις ποτέ και με πολύ υπομονή και φροντίδα,
ο άγγελός σου θα σου διδάξει πως να μιλάς."

"Και ποιος θα με προστατεύει;"

Ο Θεός είπε, "Ο φύλακας άγγελός σου θα σε προστατέψει ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να δώσει την ίδια του τη ζωή."

Όταν ήρθε η στιγμή ν΄ αφήσει τον Παράδεισο, το παιδί ρώτησε με βιασύνη, "Θεέ μου,
εφόσον είναι να φύγω τώρα, πες μου σε παρακαλώ το όνομα του αγγέλου μου."

"Απλά θα τη φωνάζεις... ΜΑΜΑ."


Επιμέλεια: Κυριάκος Διαμαντόπουλος

ΠΗΓΗ...http://www.agioritikovima.gr

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Η λίστα ιστολογίων μου

Σελίδες

Protected by Copyscape Plagiarism Checker