Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
Η ΖΩΗ ΜΟΥ
Σήμερα τα κατάφερες
καρδιά μου ματωμένη και
μπόρεσες και γέλασες μα
τίποτα δεν βγαίνει.
Είναι μικρή η ζωούλα σου
μη το εβάζεις κάτω
οι πίκρες και τα βάσανα
σε πήραν από κάτω.
Οι σκέψεις δεν μ αφήνουνε
στιγμή να ησυχάσω
τα βράδυα μελανχολικά
πως να τα ξεπεράσω;
Η μοναξιά είναι φρικτή
και μια αιώνια φυλακή
και η καρδιά μου δεν μπορεί
ν αντέξει άλλο την σιωπή.
ΝΙΤΣΑ
ΟΙ ΣΤΟΙΧΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου