ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ: ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ

Ο μεγάλος ασκητής, ό χαριτόβρυτος και θεοφόρος Πατάπιος, το σέμνωμα των θεοειδών πατέρων και καύχημα των Γερανείων ορέων, γεννήθηκε στή χώρα πού διαβρέχει ό Νείλος ποταμός και μάλιστα στην πόλη Θήβα τής Άνω Αιγύπτου. Οι γονείς του πλούσιοι, άλλα και πιστοί χριστιανοί, ανέτρεψαν το τέκνο πού ό καλός Θεός τους εμπιστεύθηκε με χριστιανικές αρχές, σύνεση και σοφία. Ενωρίς, όμως, ό Πατάπιος αναχώρησε για την έρημο, για τό φιλοσοφικό πανεπιστήμιο της μοναχικής και μοναδικής πολιτείας και αγωγής, πού παρέχει τό πτυχίο της ατελεύτητης χαράς και αγαλλιάσεως της Βασιλείας των ουρανών. Εκεί, απερίσπαστος από τις βιοτικές μέριμνες και φροντίδες ό Πατάπιος επιδόθηκε ολοκληρωτικά στην αδιάλειπτη προ¬σευχή, τη νυχθήμερη άσκηση, τη σκληραγωγία και την αύξηση των αρετών με τή νέκρωση των σαρκικών επιθυμιών. Ενώθηκε μέ τό Θεό με την αδιάλειπτη προσευχή του. "Έγινε θεοείκελος, άνθρωπος πού ζούσε μόνο, γιά νά ευαρεστεί τό Θεό. Ζούσε τήν ολοκλήρωση, πού προϋποθέτει νέκρωση του χοϊκού φρονήματος και ζώωση της ψυχής, για νά πετάξει σέ σφαίρες υψηλές και νά ενωθεί μέ τό ακρότατο τών εφετών, τό οποίο γιά τον όσιό μας ήταν ό ίδιος μας ό Κύριος. Μέ αείρρυτα δάκρυα και ποτα¬μούς ιδρώτων ό Πατάπιος καλλιέργησε το γεώργιο της ψυχής του κι έφερε πλούσια καρποφορία ταπεινώσεως, υπακοής, ακτημοσύνης και παρθενίας, καρπούς δηλαδή αρετών θεαρέστων και ψυχοτρόφων. Ό καλός μας Θεός δείχνοντας την ευχαρίστηση Του στον αγώνα του Παταπίου τον χαρίτωσε και του παραχώρησε τή δωρεά των ιάσεων.

Ή φήμη της αγιότητος του Παταπίου σύντομα ξεπέρασε τά όρια της ερήμου και πλήθη πιστών συνέρρεαν, για νά τόν συμβουλευθούν, νά ξεδιψάσουν στις πηγές των γάργαρων νουθεσιών του, νά πάρουν την ευχή του και νά ακούσουν τά θεόσοφα λόγια του, αφού είχε καταφέρει νά κάνει την ένθεη σοφία σύνοικο τής ζωής του ακόμη νά τόν παρακαλέσουν, νά μεσιτεύσει στον εύσπλαγχνο και φιλάνθρωπο Κύριο, γιά νά θεραπευθούν από τά αλγεινά τής σαρκός τους άσθενήματα. Αυτός, όμως, πού πράγματι σάν φιλέρημο στρουθίο, ποθούσε την ησυχία και την κατά Χριστόν μόνωση και απέφευγε τή δόξα και την τιμή των ανθρώπων, κρυφά έφυγε γιά τήν Κωνσταντινούπολη, γιά νά κτίσει εκεί τήν ασκητική φωλιά του και νά συνεχίσει, άγνωστος μεταξύ άγνωστων, τήν ισάγγελη βιοτή του.Μέ δύο συνασκητές του ήταν αχώριστος. Δυο ασκητικές πατερικές οντότητες, πού ζούσαν. Όπως και εκείνος, μόνο γιά τό Χριστό, αφού είχαν γευθεί τό γλυκύτατο μέλι της μέ Αυτόν επικοινωνίας και αναστροφής: Μέ τό θειο Βάρα και τό θεόφρονα Ραβουλά, που αμιλλώμενοι στην πνευματική πρόοδο και τήν αρετή κατέλαβαν την περιοχή έξω από τά τείχη τής Βασιλίδος των Πόλεων. Ό θεοφόρος Πατάπιος επέλεξε τή βορειότερη περιοχή, κοντά στις Βλαχέρνες, γιά τά κτίσει τήν ασκητική του παλαίστρα. Ό όσιος Βάρας έκτισε τή μονή του Προδρόμου τής Πέτρας στό ενδιάμεσο των μονών του όσιου Παταπίου και του οσίου Ραβουλά, πού εγκατεστάθη κοντά στην πύλη τού Ρωμανού. Ως ησυχαστής ό Πατάπιος ήθελε μόνος μόνο στο Χριστό νά ομιλεί, άλλα και γιά λόγους παρηγορίας δεν ήθελε νά απομακρυνθεί πολύ άπό τους δύο συνασκητές και φίλους του «έν Χριστώ».

Επειδή, όμως, «ου καίουσι τον λύχνον και τιθέασιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλά επί τήν λυχνίαν» (Ματθ. ε' 15), ό Κύριος μας τον ταπεινό ασκητή Πατάπιο, πού έλαμπε άπό αρετές, τόν κατέστησε γνωστό στους ευσεβείς της πρωτεύουσας τού Βυζαντίου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πλήθος μοναχών νά συγκεντρωθεί δίπλα του και νά συσταθεί ή περίφημη μονή των Αιγυπτίων, της οποίας ό όσιος Πατάπιος υπήρξε όχι μόνο δομήτορας, άλλα και αλάνθαστος πνευματικός καθοδηγητής. Εδώ ό πράος και ταπεινός ασκητής έκανε τόσα θαύματα με τή χάρη του Θεοΰ, που όλοι οί νοσούντες και δεινώς πάσχοντες της Κωνσταντινουπόλεως έτρεχαν σε αυτόν και εύρισκαν θεραπεία. Σέ αυτή τή μονή ό όσιος Πατάπιος κοιμήθηκε τόν ύπνο των δικαίων και παρέδωσε τήν άγια του ψυχή στά χέρια του αγαπημένου του Ιησού, πού του αφθάρτισε το σκήνωμα και το κατέστησε πηγή αστείρευτη θαυμάτων. Λίγο αργότερα επέτρεψε ό Θεός νά καταστραφεί ή μονή των Αιγυπτίων και το ιερό λείψανο του οσίου Παταπίου μεταφέρθηκε γιά ασφάλεια από τό συνασκητή του όσιο Βάρα στή μονή του άγιου Ιωάννου της Πέτρας, που ό ίδιος είχε συστήσει. Ή μονή αύτη βρισκόταν υπό τήν υψηλή προστασία των Παλαιολόγων και μάλιστα της αγίας Υπομονής, της μητέρας του τελευταίου αυτοκράτορος Κωνσταντίνου, τού ηρωικού και θρυλικού εθνομάρτυρος της αλώσεως.Μετά την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως ό Αγγελίας Νοταράς, συγγενής των Παλαιολόγων, για να γλυτώσει τό ιερό του οσίου Παταπίου σκήνωμα άπό τη μανία των απογόνων της Αγαρ, το μετέφερε στά Γεράνεια όρη, τά όποια την εποχή εκείνη παρείχαν ασφάλεια γιά τη φύλαξη του άγιου σκηνώματος. Εκεί τό έκρυψε σέ δυσπρόσιτο σπήλαιο, όπου βρέθηκε τυχαίος στις αρχές του περασμένου αιώνος μας, τό 1904.

Γύρω άπό τό σπήλαιο του ιερού λειψάνου συστήθηκε τό 1952 κοινόβιο μοναζουσών, πού φέρει τό όνομα του οσίου Παταπίου. Ψυχή, δομήτορας και πνευματικός οδηγός τού κοινοβίου είναι ό ακάματος και πολιός πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Κορινθίας, αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Μαρμάρινος.
Τό μοναστήρι σήμερα αποτελεί πόλο έλξεως πλήθους ευσεβοφρόνων, πού καταφεύγουν στον Άγιο, για νά λάβουν την ίαση, ψυχών και σωμάτων και νά πάρουν δύναμη για τό δρόμο της αρετής και της κατά Χριστόν τελειώσεως. Έκτος τούτου, όμως. συντηρεί και γηροκομείο με τη χάρη τού Όσιου. Επιτελεί έτσι, ταυτόχρονα με την πνευματική πρόοδο και ολοκλήρωση των μοναζουσών, και κοινωνικό έργο με προσφορά στους κάμνοντες και ενδεείς της τρίτης ηλικίας.Τά θαύματα του οσίου Παταπίου είναι αμέτρητα σάν την άμμο τής θάλασσας.Ή έκφραση, όμως, ευγνωμοσύνης πολλών ευσεβών πού ευεργετήθηκαν άπό τον Άγιο εκδηλώνεται μέ ένα κομμάτι χαρτί, τό όποιο παραδίδεται άπό αυτούς στό μοναστήρι και στό οποίο καταγράφεται ή θαυματουργική επέμβαση του Αγίου στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ό αρχικός βίος και τά πρώτα θαύματα του οσίου Παταπίου γράφηκαν άπό δύο αγίους τής Εκκλησίας μας, τον όσιο Συμεών, το Μεταφραστή, και τον άγιο Ανδρέα, Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, τον ποιητή του Μεγάλου Κανόνος. Και στους δύο αυτούς αγίους είμαστε ευγνώμονες, γιατί μας διέσωσαν τη μνήμη του μεγάλου ασκητού, του θαυματουργού οσίου Παταπίου.