ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΝΟΙΑΖΕ Η ΒΡΟΧΗ

Μια αληθινή ιστορία που εύχομαι να την ζήσουν όλοι.Ένα ζευγάρι στην Αθήνα.. 19 χρονών… Είναι ευτυχισμένοι… χωρίζουν… 100 λόγοι. Ο καιρός περνά. Αλλά, δυστυχώς,τα συναισθήματα παραμένουν ίδια για τον Άγγελο. Δεν μπορεί να την ξεχάσει. Είναι η πρώτη κοπέλα που είχε ερωτευτεί, και δεν μιλάμε για απλό ενθουσιασμό. Την έβλεπε να τον πλησιάζει και του κοβόντουσαν τα γόνατα. Και ας ήξερε ότι πλησίαζε εκείνον…. Δεν πίστευε ότι αυτή η κοπέλα είναι κοπέλα του… «ήταν Άγγελε ήταν» μονολογεί… «μα τι έγινε;» σκέφτεται ο Άγγελος. Ποτέ δεν συμφώνησε με αυτούς τους λόγους. «Τι έπαθα τώρα; Υποτίθεται την είχα ξεπεράσει» «γαμώτο»Το παίρνει απόφαση. Θα πάει να την βρεί. Έστω να την δεί .Τι κάνει, που είναι. «λες να με σκέφτεται;» «είμαι ανόητος τι σκέφτομαι…» Αφήνει κάτω το μπουφάν του. Στέκεται παίρνει μια ανάσα και το σηκώνει και πάλι. «θα πάω απλά να την νιώσω λίγο πιο κοντά μου.Μετά μια ώρα ποδαρόδρομου φτάνει λαχανιασμένος κάτω από το σπίτι της. κάθεται από την πλευρά του δωματίου της. Έβλεπε το φώς ανοιχτό «όχι ρε γαμωτο .Θεέ μου γιατί το κάνεις αυτό»

Μόλις άρχισε να πέφτει μια απίστευτη βροχή. ο Άγγελος ακάθεκτος συνεχίζει να κοιτάζει το δωμάτιο της. Δεν τον ένοιαζε η βροχή, την ένιωθε, ήξερε ότι ήταν μέσα. Αν τον έβλεπε κάποιος δεν θα καταλάβαινε ότι μαζί με την βροχή έπεφταν και δάκρυα. Δεν μπορούσε να σταματήσει. Απλά έκλαιγε. Απελπίζεται και αποφασίζει να πάρει τον δρόμο της επιστροφής. Περνώντας δίπλα από την μπροστινή προσοψη του σπιτιού της συνειδητοποιεί ότι η πόρτα ανοίγει και βγαίνει αυτή. Συνεχίζει να περπάτα. Αυτή μπαίνει σε ένα αυτοκίνητο. «Και άλλος την περίμενε τελικά» λέει ο Άγγελος, γυρνάει το κεφάλι και φεύγει. Ο καθένας από άλλο δρόμο. Όμως ο Θεός ήθελε να παίξει λίγο ακόμα. Μετά από δέκα λεπτά περπάτημα βλέπει μπροστά του εκείνη. οι δρόμοι τους είχαν ανταμωθεί. Το αυτοκίνητο στο οποίο είχε επιβιβαστεί είχε κολλήσει στην κίνηση. Ο Άγγελος σταματάει. Δεν μπορεί να ξεκολλήσει τα μάτια του από πάνω της. Εκείνη σαν να το αισθάνθηκε γυρνά το κεφάλι της προς το μέρος του. Δυσκολεύτηκε να τον αναγνωρίσει έτσι βρεγμένος που ήταν.

Εκείνη είχε παγώσει, δεν περίμενε να τον ξαναδεί. Ο Άγγελος πλησιάζει με αγριεμένο ύφος το αυτοκίνητο, ακινητοποιημένο από την κίνηση που είχε προκαλέσει η ασταμάτητη βροχή. Απλώνει το χέρι προς το αυτοκίνητο, τοποθετεί την παλάμη του στο τζάμι του συνοδηγού που καθόταν εκείνη-ήθελε να την νιώσει να την αγγίξει- την κοιτάει και φεύγει. Περπατάει χωρίς να γυρίσει να την κοιτάξει. «Δεν κατάλαβα τι έγινε από την στιγμή που γύρισα και έφυγα. Ούτε καν είχα ακούσει το όνομα μου. Εκείνη είχε βγει έξω από το αυτοκίνητο και με κυνήγαγε στον δρόμο. Με φώναζε!!! Δεν άκουγα τίποτα, αλήθεια λέω. Με πιάνει από τον ώμο και με γυρνά ¨ σου φώναζα¨ μου λέει. Με αγκαλιάζει σφιχτά, και καθόμαστε στο δρόμο με την βροχή να πέφτει ασταμάτητα πάνω μας. Ένιωθα ότι συμμετείχα σε ταινία. Δεν ήταν πραγματικά όλα αυτά που βίωνα. Εκείνη συνέχιζε να με αγκαλιάζει και εγω συνέχιζα να κλαίω σαν μικρό παιδί. Μετά από λίγο με κοιτάζει ¨οι λόγοι παραμένουν ίδιοι ¨ μου λέει ¨το ίδιο και ότι σ’ αγαπάω¨ ¨σ΄ ευχαριστώ για αυτό που είσαι και γι΄ αυτό που με έκανες¨.

Με φιλάει και φεύγει. Δεν της έχω μιλήσει από τότε. Δυστυχώς οι αιτίες που έφεραν την διακοπή στην σχέση μας δεν κατερρίφθησαν ούτε μετά από αυτό. Να σας πω την αλήθεια ακόμα μου κόβονται τα πόδια για εκείνη, ακόμα σκέφτομαι πως θα ήμασταν, αν είχα αλλάξει κάποια πράγματα ή αν κάποια γεγονότα δεν είχαν συμβεί στην ζωή μου. Δεν μετανιώνω για κάτι Θεωρώ ότι έζησα μία από τις καλύτερες εμπειρίες στην ζωή μου. Η κολλητή μου με ζηλεύει για αυτό. Είναι κάπως αστείο γιατί δεν είχε happy end. Παρόλα αυτά είναι τόσο δυνατή στιγμή που αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας. Εύχομαι σε όλους να έχετε την δική σας ρομαντική ταινία και να είστε πάντα πρωταγωνιστής.

ΠΗΓΗ....http://www.loveinaction.gr

ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

Όλα ξεκινούν το καλοκαίρι του 2006 όταν μετακομίζω με την οικογένεια μου σε καινούριο σπίτι. Νιώθω μόνη, χωρίς τα γνωστά μου λημέρια, χωρίς τις συνήθειές μου, τις παρέες μου... Το μόνο που έχω είναι ένα γραφικό μπαλκονάκι στο δωμάτιό μου που δίνει μια λάμψη μέσα στο γκρίζο τοπίο μιας απρόσωπης Αθήνας... Δεν παίρνει πολύ καιρό να καταλάβω ότι λίγα μόλις μέτρα από το μπαλκόνι του δωματίου μου, υπάρχει ένα σπίτι μέσα στο οποίο υπάρχει η εστία αυτής της λάμψης!


Η μοναξιά συνεχίζεται κι όμως κάτι μου λέει ότι κάτι πρόκειται να συμβεί… Η ζέστη γίνεται αφόρητη κάτι που με ωθεί στο να ανοίξω διάπλατα την μπαλκονόπορτά μου και να βγω στο μπαλκόνι να πάρω λίγο αέρα… Ίσως την ίδια ιδέα είχε και κάποιος άλλος που βγήκε την ίδια στιγμή με μένα στο δικό του μπαλκόνι. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και έμειναν καρφωμένα στο ίδιο σημείο. Δεν έβγαινε κουβέντα… Ωστόσο η απρόσμενη συνάντησή μας με έκανε να νιώσω κάτι μοναδικό.
Από εκείνη τη στιγμή όλα για μένα άλλαξαν… Λίγα μόλις μέτρα από το μπαλκόνι του δωματίου μου ένιωθα πως υπήρχε ο έρωτας της ζωής μου!! Ακόμη δεν έχω καταφέρει να εξηγήσω το γιατί, όμως δεν ένιωθα μόνη σ’ όλη αυτήν την κατάσταση∙ ήταν συμμέτοχος και εκείνος… Το μπαλκόνι εκείνο ήταν σα να τράβαγε το βλέμμα μου με μαγνήτη! Από την ημέρα εκείνη, ήταν δύσκολο να ξεκολλήσω. Κάτι δυνατό συνέβαινε μέσα μου, κάτι ανεξήγητο.

Το καλοκαίρι περνούσε και σιγά σιγά ανακάλυπτα τη νέα μου γειτονιά. Μια μέρα ξεκίνησα να πάω στο DVD CLUB μόλις τρία στενά από το σπίτι μου. Περπατώντας την μικρή αυτή απόσταση και περνώντας έξω από το σπίτι του «μυστηριώδους» μου γείτονα, σκεφτόμουν όλα όσα είχαν συμβεί εκείνες τις τελευταίες ημέρες… Σκεφτόμουν εκείνον και ένιωθα την καρδιά μου να χτυπά δυνατά με σταθερούς ρυθμούς ώσπου ακαριαία την ένιωσα μου να σταματά, τα πόδια μου έτρεμαν και τα μάτια μου έμειναν καρφωμένα σε ένα σημείο∙ βρισκόταν μπροστά μου!!!
Όταν μέσα σε δευτερόλεπτα συνήλθα, διαπίστωσα πως κι εκείνος είχε σταθεί να με κοιτάζει επίμονα σα να θελε να μου πει κάτι. Όμως κουβέντα δεν έβγαλε κανείς!

Ο καιρός περνούσε και γω είχα ήδη γνωρίσει μια κοπέλα που έμενε στο διπλανό διαμέρισμα. Σε κάποια συζήτησή μας με την κοπέλα, ανέφερα όλο αυτό που συνέβαινε με τον καινούριο μου γείτονα και προς μεγάλη μου έκπληξη εκείνη τον ήξερε… Δεν άργησα να μάθω όνομα και τηλέφωνο… Τον έλεγαν Γιώργο! Ένα sms ήταν η αρχη! (Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί κάτι που εγώ δεν γνώριζα μέχρι πριν λίγο καιρό. Τις ίδιες ημέρες που εγώ ρωτούσα να μάθω το τηλέφωνό του για να επικοινωνήσουμε, ο ίδιος είχε ρίξει στο μπαλκόνι μου από το δικό του ένα χαρτάκι με τον αριθμό του. Ένα χαρτάκι που ποτέ δεν έφτασε στα χέρια μου. Κι όμως αυτός δεν το ήξερε. Πίστευε πως έτσι έμαθα τον αριθμό του…) Αρχίσαμε να μιλάμε, να γνωριζόμαστε καλύτερα… Οι μέρες μου απέκτησαν νόημα και η προσμονή μου για ένα βήμα παραπέρα συνεχώς μεγάλωνε. Δυστυχώς, πέρασε ένας χρόνος και το βήμα δεν έγινε…

Συνεχίζαμε να μιλάμε όπως τον πρώτο καιρό και πια κι οι δύο ξέραμε πώς νιώθαμε! Υπήρχε όμως ένα βασικό πρόβλημα που για τον χρόνο εκείνο στάθηκε εμπόδιο για μας… Η ηλικία. Ήμουν 16 κι αυτός γύρω στα 21, ηλικίες δύσκολες και ακανόνιστες. Περνούσε ο καιρός και το πρόβλημα παρέμενε ίδιο. Από το πρώτο βλέμμα μας ως τότε, τίποτα δεν είχε σβήσει. Αντίθετα, ο έρωτας δυνάμωνε και η επιθυμία μας να είμαστε μαζί εντεινόταν.
Το καλοκαίρι του 2006 είχε περάσει και είχε έρθει φθινόπωρο του 2007. Το κρύο ήταν αρκετό και η ανάγκη για μία ζεστή αγκαλιά μεγάλη. Έχουμε αρχίσει να βρισκόμαστε τακτικά στο μέρος όπου πρωτοσυναντηθήκαμε… στο DVD CLUB. Κάθε φορά που συναντιόμαστε, στεκόμαστε αντικριστά με τα βλέμματα μας καρφωμένα. Συζητάμε αόριστα πράγματα όμως πίσω από κάθε λέξη μας, κρύβεται και από μια σκέψη. Μία σκέψη για μας… Τώρα πια απολαμβάνει ο ένας την αγκαλιά του άλλου που έρχεται και δένει με ένα σκηνικό παγωμένο και ταυτόχρονα ζεστό.

Κάθε φορά νιώθω την τρυφερότητά του να με διακατέχει σ’ όλο μου το κορμί. Κάθε φορά που μ’ αγκαλιάζει νιώθω την καρδιά του να χτυπά δυνατά. Ωστόσο τίποτα δεν είναι πια σαφές. Μιλάμε με μια αγκαλιά και λέμε όσα θέλουμε αλλά δε μπορούμε να πούμε με λέξεις.
Οι μέρες περνούν και οι ολιγόλεπτες πολλές φορές συναντήσεις μας πολλαπλασιάζονται…

Έχουμε 28 Οκτωβρίου σήμερα. Μια ημέρα περηφάνιας για το έθνος μας και μια ημέρα ευτυχίας για μένα. Η ώρα είναι 8 το βράδυ και έχουμε κανονίσει να βρεθούμε στο γνωστό μέρος. Η απόσταση μεταξύ μας ολοένα μειώνεται μέχρι τη στιγμή που με σφίγγει στην αγκαλιά του. Απορροφημένη από τη μοναδική αυτή αίσθηση και απορροφημένη από το γρήγορο και συνάμα ρυθμικό χτύπημα της καρδιάς του, αδυνατώ να καταλάβω τι συμβαίνει. Με κινήσεις που ακόμη και σήμερα δεν μπορώ να θυμηθώ έχω βρεθεί να απολαμβάνω ένα φιλί… το πρώτο μας φιλί!!! Από την ημέρα εκείνη και στο εξής ζούμε το όνειρο που γεννήθηκε στις καρδιές μας με το πρώτο μας βλέμμα. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, συνεχίζουμε να είμαστε μαζί αγαπημένοι και ερωτευμένοι. Κάθε φορά που σκέφτομαι ότι δε θα ‘χε γίνει τίποτα αν δεν είχα μετακομίσει σ’ αυτό το σπίτι, χαμογελάω και δε μετανιώνω γ αυτό ούτε δευτερόλεπτο.

Αυτή είναι με πολύ λίγα λόγια (πιστέψτε με!) η δική μου ιστορία. Εύχομαι όλοι να έχετε ζήσει κάτι ανάλογο κι αν όχι σύντομα να το ζήσετε! Απολαύστε την κάθε στιγμή του σα να είναι και η τελευταία….!!!

ΠΗΓΗ....http://www.loveinaction.gr

Η ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Με τα μάτια της ψυχής μας ας κοιτάξουμε ψηλά στον ουρανό και ας ακολουθήσουμε το αστέρι των σοφών μάγων σε ένα ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ

Η εορτή της κατά σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τα Χριστούγεννα, αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ημέρες της χριστιανοσύνης. Ανήκει σις Δεσποτικές εορτές, δηλ. αναφέρεται σε γεγονός της ζωής του Δεσπότη Χριστού. Μαζί με το Πάσχα είναι οι κορυφαίες εορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Την ημέρα αυτή εορτάζουμε την ενανθρώπηση του Θεού Λόγου, την κάθοδο του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος στον κόσμο. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος θεός κατά χάριν. Ο Θεός έρχεται από τον ουρανό στη γη, για να ανέβει ο άνθρωπος από τη γη στον ουρανό. Ο Χριστός ήλθε ανάμεσά μας για να σώσει το ανθρώπινο γένος, να στήσει και πάλι τις γκρεμισμένες γέφυρες επικοινωνίας με τον Θεό, να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην αληθινή του δόξα, να φανερώσει στους ανθρώπους το θέλημα του Θεού. Ο Χριστός ταπεινώθηκε βαθειά για να μας ανυψώσει, γενήθηκε στο χρόνο για να υπερβούμε εμείς το χρόνο, έλαβε την ανθρώπινη φύση για να τη θεώσει. Γι' αυτό γιορτάζουμε, χαιρόμεθα και πανηγυρίζουμε.

ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΩΔΕΚΑΗΜΕΡΟ

Τους πρώτους αιώνες η Γέννηση και η Βάπτιση του Χριστού συνεορτάζονταν την ίδια ημέρα, και συγκεκριμένα στις 6 Ιανουαρίου, με το κοινό όνομα Επιφάνεια. Από τα μέσα του 4ου αιώνα καθιερώθηκε ως ξεχωριστή η γιορτή των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου, και παρέμεινε στις 6 Ιανουαρίου μόνο η γιορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου.

Παράλληλα διαμορφώθηκε και το Άγιο Δωδεκαήμερο, δηλ. μια περίοδος δώδεκα ημερών (25 Δεκεμβρίου έως 6 Ιανουαρίου), από την ημέρα των Χριστουγέννων έως και την ημέρα των Θεοφανείων, που περιλαμβάνει ακόμη την εορτή της Περιτομής του Κυρίου και τη μνήμη του Μεγάλου Βασιλείου (1η Ιανουαρίου).

Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Η μεγάλη σημασία της εορτής των Χριστουγέννων και η ευλάβεια των χριστιανών, υπό την επίδραση μάλιστα και της χρονικά παλαιότερης Μεγάλης Τεσσαρακοστής του Πάσχα, οδήγησαν στην καθιέρωση μιας προπαρασκευαστικής περιόδου, όπου οι πιστοί ετοιμάζονται πνευματικά να «οδεύσουν» μέχρι το σπήλαιο της Βηθλεέμ. Η προπαρασκευαστική αυτή περίοδος έχει διάρκεια 40 ημέρες, ονομάζεται Σαρακοστή των Χριστουγέννων και αρχίζει κάθε χρόνο στις 15 Νοεμβρίου.

Οι ύμνοι στη λατρεία μας θυμίζουν πως έχουμε εισέλθει σε αυτή την ιερή περίοδο, πως με τρόπο πνευματικό έχουμε πάρει κι εμείς το δρόμο που οδηγεί στη νοητή Βηθλεέμ, δηλ. την Εκκλησία, στην οποία ο Χριστός γεννιέται για να αναγεννήσει κάθε άνθρωπο που ειλικρινά πιστεύει σ' Αυτόν ως προσωπικό του Σωτήρα. Απο τις 21 Νοεμβρίου (εορτή των Εισοδείων της Θεοτόκου) ψάλλουμε τις Καταβασίες των Χριστουγέννων, η α΄ Ωδή των οποίων έχει ως εξής: «Χριστός γεννάται, δοξάσατε. Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε. Χριστός επί γης, υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη και εν ευφροσύνη ανυμνήσατε λαοί ότι δεδόξασται». Από τις 26 Νοεμβρίου (που είναι η επομένη της αποδόσεως της παραπάνω θεομητορικής εορτής) ψάλλουμε το προεόρτιο Κοντάκιο «Η Παρθένος σήμερον τον προαιώνιον Λόγον εν σπηλαίω έρχεται αποτεκείν απορρήτως. Χόρευε η οικουμένη ακουτισθείσα, δόξασον μετά αγγέλων και των ποιμένων, βουληθέντα εποφθήναι παιδίον νέον, τον προ αιώνων Θεόν».

Η ΝΗΣΤΕΙΑ

Την περίοδο των 40 ημερών, δηλ. από τις 15 Νοεμβρίου έως και την παραμονή των Χριστουγέννων, οι χριστιανοί νηστεύουν. Τη νηστεία αυτή μερικοί ονομάζουν και «νηστεία του αγίου Φιλίππου», προφανώς επειδή αρχίζει την επομένη της μνήμης του συγκεκριμένου αγίου αποστόλου.

Όλες αυτές τις ημέρες δεν τρώμε κρέας, γαλακτερά και αυγά. Μπορούμε όμως να καταλύουμε ψάρι -εκτός φυσικά την Τετάρτη και την Παρασκευή. Η ιχθυοφαγία διαρκεί έως και την 17η Δεκεμβρίου (σύμφωνα με το επίσημο βιβλίο «ΔΙΠΤΥΧΑ» της Εκκλησίας της Ελλάδος, που παραπέμπει και στο «Πηδάλιον» της Εκκλησίας). Ψάρι καταλύουμε και την εορτή των Εισοδείων της Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου), ακόμη και αν η εορτή αυτή πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.

Προσοχή: Και η παραμονή των Χριστουγέννων είναι ημέρα αυστηρής νηστείας και προετοιμασίας των χριστιανών για την ημέρα της Γεννήσεως του Κυρίου και ιδιαίτερα για τη Θεία Λειτουργία, η οποία τελείται πανηγυρικά. Συνεπώς, το βράδυ της παραμονής προσφέρεται μόνο για στιγμές πνευματικής ανάτασης και προετοιμασίας, ενόψει του μεγάλου γεγονότος της επόμενης ημέρας.

ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΡΟΦΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΩΝ

Πρέπει να έχουμε πάντα υπόψιν μας ότι για την Εκκλησία μας η αληθινή νηστεία δεν είναι μόνο η αποχή από τροφές, αλλά και η αποχή από πάθη και αμαρτίες. Λέγει χαρακτηριστικά ο Μέγας Φώτιος: «Νηστεία δεκτή από τον Θεό είναι αυτή που μαζί με την αποχή των τροφών συνδυάζει και την αποστροφή προς τη φλυαρία, το φθόνο, το μίσος και τα άλλα αμαρτήματα. Αυτός που νηστεύει από τροφές, αλλά δεν εγκρατεύεται από τα πάθη, μοιάζει με εκείνον που έβαλε λαμπρά θεμέλια στο σπίτι, που έκτισε, αλλά αφήνει να συγκατοικούν μαζί του φίδια, σκορπιοί και κάθε φαρμακερό ερπετό».

Επιδίωξή μας λοιπόν για τούτη την περίοδο είναι και η πνευματική νηστεία, δηλ. η αποφυγή της αμαρτίας και η τήρηση του θελήματος του Θεού, η εφαρμογή της αγάπης, η συγχωρητικότητα, η ελεημοσύνη και η απόκτηση ακόμη μεγαλύτερης αρετής. Με τον τρόπο αυτό κατανοούμε καλύτερα και πραγματώνουμε το λόγο του Μεγάλου Βασιλείου «Αληθινή νηστεία είναι η αλλοτρίωση από κάθε κακό, από κάθε αμαρτία, από κάθε εμπαθή λογισμό, από κάθε βρώμικη επιθυμία».

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Με τη νηστεία και την προετοιμασία μας για τα Χριστούγεννα συνδέεται και η μετάνοια. Η ειλικρινής εξέταση του εαυτού μας, η παραδοχή των σφαλμάτων μας και η συμμετοχή μας στο ιερό μυστήριο της Εξομολογήσεως αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για μια πραγματικά άξια συμμετοχή στη χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία. Μάλιστα, είναι καλό να φροντίσουμε ώστε να προσέλθουμε στο ιερό Μυστήριο εγκαίρως και όχι την τελευταία στιγμή.

Η προπαρασκευαστική αυτή περίοδος προ των Χριστουγένννων μας παρέχει μια πολύ καλή δυνατότητα να αντιληφθούμε την αθλιότητα που κρύβουμε στα βάθη του «είναι» μας, να αποκτήσουμε φρόνημα ταπεινό και ελεγκτικό του εαυτού μας, να μεταμορφωθούμε ψυχικά, να μετανοήσουμε ειλικρινά και να τολμήσουμε τη μεγάλη συνάντηση με τον Νεογέννητο Κύριο της Βηθλεέμ.

Η ΛΑΤΡΕΙΑ

Σε μια περίοδο πνευματικής προετοιμασίας και προσμονής, όπως οι σαράντα ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, ουσιαστικό ρόλο διαδραματίζει η προσευχή των πιστών και η συμμετοχή μας στη λατρεία της Εκκλησίας. Τις ημέρες αυτές έχουμε πλήθος εορτών και μνήμες Αγίων, που μας φέρνουν πιο κοντά στη χάρη του Θεού, με τον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία, που τελούμε.

Παράλληλα, αποτελεί πλέον συνήθεια σε πολλούς Ναούς η τέλεση της Θείας Λειτουργίας καθημερινά τις ημέρες αυτές, ως μία ακόμη ευκαιρία για να μείνει ανύστακτη η διάθεσή μας για κοινωνία και ένωση με τον Θεό. Τελούμε λοιπόν το λεγόμενο «Σαρανταλείτουργο», αληθινά μια μοναδική ευκαιρία μέσα στο χρόνο, που παρασύρει κάθε πιστό σε πνευματική ανανέωση, εγρήγορση, αγιότητα. Στον Ιερό Ναό μας θα τελεσθεί κι εφέτος το «Σαρανταλείτουργο», και είναι ωφέλιμο να συμμετέχουμε σε αυτό και να προετοιμαζόμεθα για να προσέλθουμε στη Θεία Κοινωνία.

Να λοιπόν, είναι μπροστά μας ο δρόμος προς τη Βηθλεέμ. «Δεύτε ίδωμεν πιστοί, πού εγενήθη ο Χριστός», ψάλλει η Εκκλησία μας. Ας ακολουθήσουμε τις συμβουλές της μητέρας μας Εκκλησίας, ας προετοιμασθούμε κατάλληλα όλες αυτές τις ημέρες και ας αξιωθούμε να προσκυνήσουμε «τον Παλαιό των ημερών που έγινε Βρέφος για χάρη μας, τον καθήμενο σε ουράνιο θρόνο ψηλό που τοποθετήθηκε σε φάτνη, Εκείνον που έσπασε τα δεσμά της αμαρτίας και τώρα τυλίγεται με τα σπάργανα, επειδή αυτή είναι η θέλησή Του» (Ιερός Χρυσόστομος).

πηγή....http://agioritis.pblogs.gr

Η 14ΧΡΟΝΗ ΠΟΥ ΝΙΚΗΣΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΚΑΙ ΕΤΡΕΞΕ ΣΤΟ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ!

Ακόμα ένα μάθημα ζωής...




''Κάποτε έχανα το λεωφορείο και νόμιζα πως έγινε κάτι σοβαρό. Σήμερα θα πω, υγεία πάνω από όλα'', αναφέρει χαμογελώντας μια 14χρονη, της οποίας η ζωή έμοιαζε κάποτε με μαραθώνιο!



Ο λόγος για την παγκόσμια πρωταθλήτρια καράτε, Τζωρτζίνα Ξένου, που συγκλόνισε πριν από λίγους μήνες με την ιστορία της στις "Γυναίκες της χρονιάς", όπου και κέρδισε το βραβείο ''Πρωταθλήτρια Ζωής''.



Η Τζωρτζίνα βγήκε νικήτρια από την αναμέτρησή της με την επάρατη νόσο, πήρε χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καράτε μόλις είχε τελειώσει τη χημειοθεραπεία της και το πρωί της Κυριακής, στέλντοντας το πιο αισιόδοξο μήνυμα, έτρεξε στον 29ο Κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας.



Σε συνέντευξη που έδωσε στο ''Έθνος'', λίγο πριν συμμετάσχει στον Μαραθώνιο, η 14χρονη αναφέρει: ''Ένα από τα όνειρά μου ήταν να τρέξω ολόκληρη τη διαδρομή των 42 χλμ. του Κλασικού Μαραθωνίου. Δυστυχώς, οι γιατροί μου το απαγόρεψαν κι έτσι θα κάνω αυτό που μπορώ. Θα τρέξω στα 5 χλμ.''.



Η μάχη της με τον καρκίνο ξεκίνησε στις αρχές του Δεκέμβρη του 2008, όταν ήταν 11 χρονών. Άριστη μαθήτρια στο σχολείο με πολλές χρυσές διακρίσεις και μετάλλια σε πανελλήνια, βαλκανικά και παγκόσμια τουρνουά καράτε.



Σε ηλικία μόλις 11,5 ετών αναγκάστηκε να υποβληθεί σε πολύ επίπονες εξετάσεις, χειρουργεία και πολύμηνη νοσηλεία. Μάλιστα, η διάγνωση προέκυψε μετά από επιμονή της μητέρας της, καθώς οι γιατροί έλεγαν πως οι πόνοι που ένιωθε η μικρή στην κοιλιά δεν ήταν κάτι σοβαρό.



''Ο αθλητισμός μέτρησε πολύ στην ψυχολογία μου. Είχα συνηθίσει να αγωνίζομαι. Για μένα κι αυτό ήταν ένας αγώνας'', σημειώνει η 14χρονη, ενώ η μητέρα της και δασκάλα καράτε, Μαρίζα, τονίζει: ''Η Τζωρτζίνα είναι γεννημένη νικήτρια. Όταν έρχεται η ώρα του αγώνα μεταμορφώνεται, ζητά την επιτυχία και την κατακτά''.

24ωρο

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Το πρώτο κινητό τηλέφωνο στην ιστορία ανακαλύφθηκε το 1922 και σύμφωνα με δημοσίευμα της Daily Telegraph δείχνει ότι 90 χρόνια πριν...

η τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων και η μουσική εν κινήσει δεν ήταν μόνο μια σκέψη, αλλά βρισκόταν σε φάση δοκιμών. Το βίντεο εκτιμάται πως γυρίστηκε στη Νέα Υόρκη.







ΠΗΓΗ....http://tsekouratoi.blogspot.com

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ GREEKLISH

Ένα από τα πρώτα ελληνικά κείµενα γραµµένα µε λατινικούς χαρακτήρες είναι αυτό του Γεωργίου Χορτάτση. Με µία πρακτική που ακόµη ίσως να…βοηθά – και όχι να πλήττει – τη γλώσσα.

Μira cachi chie adidhichi, tiragnismeni mira/ pia pathi apo ton Εrota, pies prichies dhen epira?… Sti dohudepsi chie ci caimus micri perrisa ebica/ c agapis ola ta caca chie pedhomes m’ eurica…

Το κείµενο δεν είναι απόσπασµα µακροσκελούς SΜS που στέλνει κάποια σύγχρονη έφηβη στον καλό της ή στους φίλους της. Είναι µεταγραµµένο απόσπασµα του λογοτεχνικού κειµένου µε τον τίτλο «Ερωφίλη» του γνωστού κρητικού συγγραφέα Γεωργίου Χορτάτση. Το έργο έµεινε ζωντανό και χάρη στην προφορική παράδοση, αφού πολλά τµήµατά του διασκευάστηκαν και διαδίδονταν ως δηµοτικά τραγούδια ή εντάχθηκαν σε παροιµίες.

Παραστάθηκε συχνά στα Επτάνησα και διαδόθηκε και στον ηπειρωτικό χώρο και στην Κρήτη σε πολλές λαϊκές διασκευές θεατρικού χαρακτήρα.

Γράφηκε περίπου το 1595 και εκδόθηκε πρώτη φορά το 1637 στη Βενετία. Είναι γραµµένο σε δεκαπεντασύλλαβοοµοιοκατάληκτο στίχο, µε εξαίρεση τα χορικά, που είναι γραµµένα σε ενδεκασύλλαβους τρίστιχες στροφές, αλλά ο συγγραφέας του το κατέγραψε µε λατινικούς χαρακτήρες!

Το έργο διασώζεται σε τρία χειρόγραφα, ενώ υπάρχει µαρτυρία και για τέταρτο χειρόγραφο, χαµένο σήµερα. Το πρώτο είναι ένα ακέφαλο χειρόγραφο µε λατινικούς χαρακτήρες που ανήκει στον Ιmile Legrand και σήµερα βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη.

Το δεύτερο είναι ένα χειρόγραφο του 17ου αι.από την Κεφαλονιά και βρίσκεται στην Βayerische Staatsbibliothek του Μονάχου και το τρίτο, επίσης του 17ου αι., είναι της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστηµίου του Μπέρµιγχαµ. Το χαµένο χειρόγραφο µνηµονεύεται από τον ιερέα Ματθαίο Κιγάλα, πρώτο εκδότη της «Ερωφίλης», ως αυτόγραφο του Χορτάτση γραµµένο µε λατινικούς χαρακτήρες.

«Είναι µάλλον πολυσυζητηµένη η αγωνία ορισµένων ότι η χρήση των greekglish, όπως λέγονται, µπορεί να απειλήσει τη χρήση του ελληνικού αλφαβήτου και να οδηγήσει στον θάνατο της ελληνικής γλώσσας. Η τραγωδία “Ερωφίλη”, ένα από τα σπουδαιότερα έργα της κρητικής λογοτεχνίας από την εποχή της Βενετοκρατίας, γράφηκε από τον Γεώργιο Χορτάτση µε το αλφάβητο αυτό», λέει στα «ΝΕΑ» ο επίκουρος καθηγητής του τοµέα Γλωσσολογίας του ΑΠΘ και πρόεδρος του Ιδρύµατος Μανόλη Τριανταφυλλίδη – Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του ΑΠΘ Γιώργος Παπαναστασίου.

«Η ελληνική γλώσσα και η γραφή της» ήταν το θέµα της διάλεξης που έδωσε ο καθηγητής στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης µε αναφορές ουσιαστικά στο βιβλίο του ίδιου µε τίτλο «Νεοελληνική ορθογραφία: ιστορία, θεωρία, εφαρµογή» που εκδόθηκε το 2008 από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών.

«Χρήση του λατινικού αλφαβήτου έχουµε επίσης και στη Χίο τον 18ο αιώνα – τα λεγόµενα φραγκοχιώτικα – σε κείµενα θρησκευτικού περιεχοµένου, επιστολές κ.ά («Langue Francochiotica» όπως έλεγαν και έγραφαν και οι ίδιοι – αλλά και οι Λεβαντίνοι της Σµύρνης που µιλούσαν ελληνικά αλλά επειδή δυσκολεύονταν να µάθουν την ορθογραφία τους έγραφαν µε λατινικά ψηφία, ενώ έγινε απόπειρα να εκδοθεί τη ίδια περίοδο στην Σµύρνη κι ελληνική εφηµερίδα µε λατινικό αλφάβητο.

Γράφηκε το 1595 και εκδόθηκε πρώτη φορά το 1637 στη Βενετία.

Είναι γραµµένο σε δεκαπεντασύλλαβο οµοιοκατάληκτο στίχο, αλλά ο συγγραφέας του το κατέγραψε µε λατινικούς χαρακτήρες

Τη χρησιµοποιεί το 43% των εφήβων

«Τα λατινοελληνικά – γνωστά ως greeklish – έκαναν την εµφάνισή τους στα τέλη της δεκαετίας του 1960 µε τις πρώτες απόπειρες να γραφεί η νέα ελληνική στο Δίκτυο πιθανόν µεταξύ ελληνόφωνων φοιτητών και ερευνητών σε πανεπιστήµια των Ηνωµένων Πολιτειών στο Αrpanet, στο δίκτυο ηλεκτρονικών υπολογιστών που προηγήθηκε του Ιnternet», σηµειώνει ο καθηγητής του ΑΠΘ Γιώργος Παπαναστασίου.

Επικαλούµενος δε υπό έκδοση βιβλίο συναδέλφου του, υπογραµµίζει ότι σε σχετικό ερωτηµατολόγιο το 43,3% των ερωτηθέντων εφήβων ηλικίας 14-16 ετών δήλωσε ότι χρησιµοποιεί για την ελληνική γλώσσα το λατινικό αλφάβητο, το 28,8% και τα δύο ανάλογα µε την περίπτωση και µόλις το 27,9% το ελληνικό.

ΠΗΓΗ...http://tsekouratoi.blogspot.com