ΘΑ Σ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Το φεγγάρι, κατακίτρινο, έλαμπε στον ουρανό κι έκανε τη θάλασσα να λαμπυρίζει...Εκείνη, καθισμένη στην ακρογυαλιά, αγνάντευε το πέλαγος και σκεφτόταν.....ονειρευόταν...ταξίδευε...
Άραγε που να ναι? Με σκέφτεται? , αναλογίστηκε και πέταξε ένα βότσαλο στη θάλασσα...Εκείνο έκανε κάμποσους κύκλους αναπηδώντας, μέχρι που χάθηκε για πάντα στο βυθό.
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβανόταν κάθε βράδυ, τον τελευταίο μήνα. Καθισμένη στην ακρογυαλιά έφερνε στο μυαλό της την τελευταία τους συνάντηση, εκεί.....εκείνη και ο έρωτας της ζωής της.
Ο Αλέξανδρος της είχε προτείνει να καθίσουν να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα, λίγο πριν φύγει. Η Βίκυ μύριζε τον αέρα, ανάσαινε την αλμύρα της θάλασσας και ρουφουσε τα λόγια του με ακόρεστη δίψα.
Ο ουρανός έχει πάρει ένα χρώμα πορτοκαλί προς το ρόδινο. Ο ήλιος γέρνει αργά προς το νησί απέναντι και είναι τεράστιος σαν πύρινος δίσκος. Η θάλασσα είναι λάδι τώρα, και ο ουρανός όσο πάει γίνεται και πιο πορφυρός. Φαίνεται πως το ηλιοβασίλεμα θα είναι μοναδικό σήμερα, είπε ο Αλέξανδρος. Να, βούτηξε ο ήλιος πίσω από το νησί! Τώρα άλλαξε το χρώμα, πάει προς το μωβ. Τί ομορφιά, είπε και γύρισε προς το μέρος της Βίκυς.
Εκείνη, άνοιξε τα μάτια της ανασηκώθηκε και του έδωσε ένα γλυκό φιλί. Ένα φιλί που ήταν γεμάτο αγάπη, λατρεία, ευγνομωσύνη.
Θα σ αγαπώ πάντα , του είπε. Ύστερα, αγκαλιασμένοι έμειναν να απολαμβάνουν το φαντασμαγορικό θέαμα της δύσης....

Όλα άρχισαν ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Νοέμβρη. Έξω έβρεχε κι έκανε κρύο. Η Βίκυ, μια25χρονη κοπέλα, μόλις είχε τελειώσει τη δουλειά της κι ετοιμαζόταν να πάει σπίτι της. Δούλευε σε μία διαφημιστική εταιρεία κι εκείνο το βράδυ είχε μείνει περισσότερο γιατί είχε μια δουλειά που έπρεπε να τελειώσει. Βγήκε έξω αλλά πουθενά ταξί για να την πάει. Η ώρα περνούσε, η βροχή δυνάμωνε και είχε αρχίσει να κάνει κρύο. Αφού πέρασε αρκετή ώρα, χωρίς να έχει βρεθεί κάτι, έκατσε αποκαμωμένη, σε μια στάση προσπαθώντας να βρει μια λύση.
Εκείνη τη στιγμή, σαν από θαύμα, σταμάτησε μπροστά της ένα μικρό κόκκινο αυτοκίνητο και το παράθρο του συνοδηγού άνοιξε.
Σύγνώμη, είπε ο όμορφος νέος, μήπως μπορείτε να μου πείτε πως να πάω σε αυτή την περιοχή? , της είπε δείχνοντάς της μια διεύθυνση που είχε γραμμένη σε ένα χαρτί.
Τα μάτια της Βίκυς άστραψαν. Ήταν κοντά στο σπίτι της.
Φυσικά και μπορώ, του απάντησε. Την ξέρω καλά την περιοχή, εκεί μένω κι εγώ.
Τότε, μήπως θα θέλατε να σας πετάξω μέχρι εκεί? Η βροχή έχει δυναμώσει αρκετά και είναι κρίμα να περιμενετε μέσα στο κρύο , της απαντάει ο όμορφος νέος.
Αν δε σας είναι μεγάλος κόπος θα το ήθελα. Περιμένω πολύ ώρα αλλά δε βλέπω να γίνεται τίποτα. του απάντησε εκεινη και μπήκε στο μικρό κόκκινο αυτοκινητάκι.
Αλήθεια, δε συστηθήκαμε. Με λένε Αλέξανδρο
Εμένα Βίκυ, σας ευχαριστώ πολύ που με πήρατε μαζί σας
Ευχαρίστησή μου, εξάλου χρειάζομαι τις οδηγίες σας για να πάω γρήγορα. Δουλεύω σε τουριστικό γραφείο και πρέπει οπωσδήποτε να πάω κάτι εισητήρια σε μία πελάτισα γιατί αλλιώς την έβαψα. απαντάει ο όμορφος νέος.

Όση ώρα οδηγούσε και τις εξιστορούσε πράγματα για τη δουλειά του, η Βίκυ τον παρατηρούσε. Ήταν όμορφος. Γύρω στα 30, μελαχροινός με ένα πολύ γλυκό χαμόγελο και μάτια που σε διαπερνούσαν. Το μικρό κόκκινο αυτοκινητάκι, έτρεχε σα βολίδα, στο CD ακουγόταν το SHE του Elvis Costelo, το αγαπημένο της τραγούδι....
Πολυ μελωδικό τραγούδι , ακουστηκε η φωνή του Αλέξανδρου, είναι το αγαπημένο μου .
Τι σύμπτωση, και το δικό μου , απάντησε η Βίκυ. Α, να εδώ μένω, και η διεύθυνση που ψάχνεις είναι 2 στενά πιο κάτω , είπε. σ ευχαριστώ που με έφερες, αν δε βρισκόσουν εσύ ακόμα θα έψαχνα να βρω ταξί να γυρίσω. Καληνύχτα και χάρηκα πολύ για τη γνωριμία , είπε η Βίκυ κι ετοιμάστηκε να κατέβει από το αυτοκίνητο.
Θέλεις να ξαναβρεθούμε? Νομίζω ότι θα κάναμε καλή παρέα. Θέλεις να πάμε αύριο για ένα καφέ?¨, της είπε ο Αλέξανδρος.
Ναι, γιατί όχι , απάντησε η Βίκυ. Θα μου άρεσε πολύ να σε γνωρίσω καλύτερα .
Αύριο ραντεβού στο ίδιο σημείο. Μπορείς κατά τις 8?
Ναι, μπορώ , είπε η Βίκυ και κατέβηκε.
Θα σε περιμένω, καληνύχτα κι ευχαριστώ...με έσωσες , της απάντησε ο Αλέξανδρος και το κόκκινο αυτοκινητάκι του χάθηκε μέσα στη νύχτα.

Η Βίκυ μπήκε γρήγορα σπίτι της και, αφού έβγαλε γρήγορα τα βρεγμένα ρούχα, έκατσε μπροστά στο τζάκι κι έφερε στο μυαλό της αυτή την περίεργη συνάντηση. Ήταν πολύ όμορφος άντρας...κάτι μέσα της την έκανε να νιώθει πολύ περίεργα όσο τον σκεφτόταν. Τα μάτια του, τα χερια του, το χαμόγελό του....όλα ήταν τέλεια!!!!! Σαν ελατήριο πετάχτηκε από την πολυθρόνα και πήγε στο δωμάτιό της να βρει τί θα φορούσε την επόμενη μέρα. Έπρεπε να είναι όμορφη, να του κάνει εντύπωση. Άνοιξε την ντουλάπα της και χάθηκε μέσα.....

Η επόμενη μέρα ξημέρωσε, κι ένας αχνός ήλιος έλαμπε στον ουρανό. Η Βίκυ δεν είχε μυαλό για δουλειά, το μυαλό της ήταν στο απογευματινό ραντεβού. Με όσο μυαλο της είχε μείνει, τελείωσε γρήγορα τις δουλιές της και στις 8 το απόγευμα ήταν στη στάση που περίμενε και το προηγούμενο βράδυ. Δεν πέρασε πολλή ώρα και το κόκκινο αυτοκινητάκι σταμάτησε μπροστά της. Ο Αλέξανδρος κατέβηκε για να της ανοίξει την πόρτα αλλά έμεινε να την κοι΄ταζει. Δεν είχε ξαναδεί τέτοια ομορφιά...Η Βίκυ στεκόταν μπροστά του και κυριολεκτικά έλαμπε. Τα μακρυά μαύρα μαλλιά της ήταν πιασμένα αλογοουρά, φόραγε ένα μαύρο κολλητό παντελόνι και από πανω ένα σοκολατένιο μπλουζάκι που τόνιζε τα φουντουκένια μάτια της.
Καλησπέρα , είπε η Βίκυ με ένα μεγάλο χαμόγελο, και του έδωσε ένα γλυκό φιλί στο μάγουλο.
Καλησπέρα και σ εσένα , απάντησε ο Αλέξανδρος, είσαι πολύ όμορφη σήμερα, πάμε? , της είπε και άνοιξε την πόρτα για να μπει μέσα.
Που θα πάμε? , ρώτησε η κοπέλα.
Άσε το σ εμένα, ξέρω ένα πολύ όμορφο και ήσυχο μέρος που θα μπορέσουμε να μιλήσουμε , είπε ο νέος και ξεκίνησε.
Στο CD ακουγόταν το SHE ......
Αν θυμαμαι καλά είπες ότι είναι το αγαπημένο σου....στο αφιερώνω λοιπόν , είπε ο Άλεξ και την κοίταξε με ένα γλυκό βλέμμα.
Σ ευχαριστώ πολύ, είναι πραγματικά πολύ καλό. Τα λόγια του είναι τέλεια , είπε η Βικύ και αφέθηκε στη μελωδία να την ταξιδέψει.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και το αυτοκίνητο σταμάτησε σε ένα καφέ, μέσα στα δέντρα, πάνω στη θάλασσα.
Φτάσαμε, εδώ είναι το αγαπημένο μου μέρος. Εδώ έρχομαι όταν θέλω να ηρεμήσω και να ταξιδέψω .
Πραγματικά, το μέρος ήταν ειδυλιακό. Ένα μικρό καφέ στη μέση του πουθενά, πάνω στη θάλασσα. Η διακόσμησή του ήταν ξύλινη, με παλιά έπιπλα και στη μέση ένα τζάκι αναμμένο. Είχε ξαστεριά κι ένα μεγάλο φεγγάρι έλαμπε στον ουρανό, είχε πανσέληνο.
Θέλεις να κάτσουμε εδώ? , της είπε δείχνοντας της ένα τραπέζι δίπλα στο τζάμι, έτσι θα μας ζεσταίνει το τζάκι αλλά θα βλέπουμε και το φεγγάρι .
Ναι,είναι μια χαρά , απάντησε η Βίκυ.
Παράγγειλαν από μια ζεστή σοκολάτα και άρχισαν να μιλάνε.
Της αφηγήθηκε τηζωή του,τα παιδικά του χρόνια, τη δουλειά του κι εκείνη τον άκουγε με προσοχή και με μάτια που έλαμπαν. Ήταν τόσο όμορφος. Με το φως των κεριών φαινόταν ακόμα πιο γλυκός, τα μάτια του ακόμα πιο λαμπερά. Της άρεσε πολύ. Στην αρχή ένιωθε περίεργα αλλά όσο περνούσε η ώρα άρχισε να χαλαρώνει και να απολαμβάνει τη γλυκιά παρέα του!!
Του μίλησε για τη ζωή της, για τις σπουδές της, για τη δουλειά της κι εκείνος την άκουγε με προσοχή και ενδιαφέρον. Αισθανόταν ότι τον γνώριζε μια ολόκληρη ζωή. Έξω από το παράθυρο το φεγγάρι έλαμπε και μαζί με αυτό και η θάλασσα. Λαμπύριζε όπως και τα μάτια της. Άστραφτε όπως και τα μάτια του. Είχε αρχισει να τον ερωτεύεται, να νιώθει αυτό το περίεργο συναίσθημα του να μη θέλει να τελειώσειη νύχτα. Πέρναγε πολύ όμορφα μαζί του και δεν κατάλαβε πώς πέρασε η ώρα!
Πρέπει να φύγουμε, είναι αργά και αύριο δε θα μπορούμε να ξυπνήσουμε , της είπε.
Ναι, το ξέρω. Είναι όμως τόσο όμορφα, περνάω τόσο όμορφα που δεν το θέλω , του απάντησε εκείνη.
Μην ανησυχείς ψυχή μου, μπορούμε να τα ξαναπούμε και αύριο. Θα το ήθελα πολύ .
Κι εγώ το ίδιο !

Έφυγαν και το μικρό κόκκινο αυτοκινητάκι τους γύρισε πίσω.
|Θα τα πούμε κι αύριο? , τη ρώτησε με αγωνία και προσμονή.
Ναι, και αύριο του απάντησε με μάτια που έλαμπαν.
Καληνύχτα, λοιπόν, καιευχαριστώ για την όμορφη βραδυά , είπε κι έσκυψε και της έδωσε ένα πεταχτό φιλί στα χείλια.
Καληνύχτα, όμορφε . Θα σε περιμένω αύριο , είπε η κοπέλα και τον άφησε με ένα γλυκό φιλί.

Αυτό ήταν! Είχε ερωτευθεί.....Είχε ήδη αρχίσει να μετράει τα λεπτά μέχρι την επόμενη συνάντησή τους.
Και ακολούθησαν πολλές........Βόλτες στο δάσος, βόλτες στη θάλασσα, ατελείωτες συζητήσεις μπροστά στο τζάκι και μαζί η φλόγα του έρωτα να δυναμώνει όλο και περισσότερο.
Δεν μπορούσε να ζήσει μακρυά του. Κάθε λεπτό ήταν βασανιστήριο. Ήθελε να είναι συνέχεια μαζί.
Που να φανταστεί ότι εκείνη την κρύα νύχτα του Νοέμβρη θα συναντούσε, τόσο παράδοξα, τον έρωτα της ζωής της.
Τα αισθήματα ήταν αμοιβαία. Όταν βρισκόντουσαν μαζί ήταν σα να χανόντουσαν. Ο κόσμος δεν υπήρχε για κείνους. Ήταν κάτι το μοναδικό, κάτι το ονειρικό. Πετούσαν στα σύννεφα, έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας.
Για πάντα θα είμαστε μαζί, δεν πρόκειτε να σε αφήσω ποτέ , της είπε ένα βράδυ που ήταν αγκαλιασμένοι.
Ούτε εγώ. Είσαι η ζωή μου, μακρυά σου τίποτα δεν έχει νόημα. Θέλω κάθε μέρα να ξυπνάω και να κοιμάμαι δίπλα σου. Θέλω το χαμόγελό σου να είναι το πρώτο που θα αντικρύζω το πρωί και το φιλί σου το τελευταίο που θα νιώθω το βράδυ , του απάντησε κι έσκυψε και τον φιλησε.
Για πάντα μαζί, καρδιά μου, τίποτα δεν πρόκειτε να μας χωρίσει ...
Για πάντα μαζί .....

Μέχρι που μια μέρα ηρθε το μαντάτο.
Αγάπη μου,πρέπει να φύγω.....Πρέπει να φύγω και δεν ξέρω πότε θα γυρίσω , της ανακοίνωσε ο Άλεξ με θλίψη στη φωνή.
Γιατί, που θα πας...Πάρε με μαζί σου , του είπε η Βίκυ
Είναι αδύνατο. Η Δουλειά μου με στέλνει σε μία αποστολή και δεν μπορώ να σε πάρω μαζί. Θα γυρίσω, θα γυρίσω γρήγορα κοντά σου. Οι μέρες θα περάσουν δύσκολα αλλά θα είσαι συνέχεια στο μυαλό και στην καρδιά μου και θα μου δίνεις κουράγιο και δύναμη , της απάντησε.
Δεν αντέχω μακρυά σου....πονάω.....σε θέλω συνέχεια στη ζωή μου , του απάντησε, αλλά αν πρέπει, θα κάνω υπομονή.....Θα μετράω μέρες, ώρες, λεπτά και θα σε περιμένω να ξαναγυρίσεις κοντά μου.....
Έτσι κι έγινε. Ο Άλεξ έφυγε με βαρυά καρδιά και η Βίκυ έμεινε πίσω να μετράει μέρες.....

Το φεγγάρι, κατακίτρινο, έλαμπε στον ουρανό κι έκανε τη θάλασσα να λαμπυρίζει...Εκείνη, καθισμένη στην ακρογυαλιά, αγνάντευε το πέλαγος και σκεφτόταν.....ονειρευόταν...ταξίδευε...
Άραγε που να ναι? Με σκέφτεται? , αναλογίστηκε και πέταξε ένα βότσαλο στη θάλασσα...
Μωρό μου.... , ακούστηκε μια γλυκιά, ερωτική φωνή. Η Βίκυ πετάχτηκε σαστισμένη. Το ήξερα ότι θα σε βρω εδώ , της είπε. Αυτό είναι το αγαπημένο μας μέρος. Πέρασα πολλά βράδυα ταξιδεύοντας νοερά εδώ.
Η Βίκυ έτρεξε και τον πήρε αγκαλιά με τα δάκρυα να τρέχουν ποτάμι από τα μάτια της.
Νόμιζα ότι με ξέχασες, νόμιζα ότι δε θα ξαναγυρίσεις, νόμιζα........
Τα χείλια του σφράγισαν τα δικά της με ένα φιλί που όμοιό του δεν της είχε ξαναδώσει.
Σ αγαπάω......δε μπορώ να ζήσω μακρυά σου. Σε θέλω συνεχεια δίπλα μου , της είπε . Όλα ειναι περιττά...Από δω και πέρα θα είμαστε για πάντα μαζί .......και την έσφιξε στην αγκαλια του με όλο το πάθος και τον έρωτα που είχε μέσα του!!!!!

ΠΗΓΗ....http://www.loveinaction